May Chance Pa Ba Ako?
Table of contents

    BINABASA MO ANG

    May Chance Pa Ba Ako?

    Teen Fiction

    First time pong gumawa ng KathNiel na fic. Wala akong masabi basta basahin nyo na lang. Hindi ito gaanong mahaba kaya di kayo mapapagod sa pagbabasa. Vote? Comment? Yun lang naman hinihingi ko galing sa inyo.

    #djpadilla #kathbernardo #kathniel

    May Chance Pa Ba Ako?

    800 24 9 
                                        
    
                                              
    A/N: ISIPIN NYO NA LANG SAME YEAR SILA PINANGANAK. WAG KALIMUTANG PAKINGGAN ANG KANTA...
    
                          
    ***
    
                          
    Simula pagkabata, magkaklase na kami at magkaibigan pa lang.
    
                          
    Ako pala si Kathryn.
    
                          
    Siya naman si Daniel.
    
                          
    Ngunit nang maging third year high school na kami, biglang nag-iba ang lahat.
    
                          
    We're not just friends but at the same time, enemies na rin kami.
    
                          
    Frenemies kumbaga.
    
                          
    Tinatawag nya akong,
    
                          
    "Kays!"
    
                          
    short for KC Concepcion
    
                          
    Eto pang isa,
    
                          
    "Gel!"
    
                          
    As in Angel Locsin.
    
                          
    Nang minsan akong nagpresent sa harapan ng buong klase, bigla na lang siyang sumigaw,
    
                          
    "Lolit!" Nasa likuran siya noon, sabay wave ng kanyang kamin.
    
                          
    Tangna, Lolit? Lolit Solis tinawag nya sa akin? Tinaasan ko sya ng kilay . Napatawa na lang ang iba naming kaklase.
    
                          
    Kung maka-cheer naman, sana totoong pangalan ang itinawag nya di yung puro kalokohan..
    
                          
    Napapahiya man ay dinadaan na lang sa smile.
    
                          
    Kahit nakakapikon, araw ko'y di kumpleto pag wala sya.
    
                          
    October 2011.
    
                          
    Nasa paaralan kami, Sabado yun kaya walang mga estudyante. Mga 3rd year students lang ang nandun, nagpeprepare para sa paparating na musical play.
    
                          
    Nakaharap ako sa laptop ko ng biglang may umupo, nakaharap sa akin.
    
                          
    Ibinaling ko yung tingin ko sa kanya sabay taas ng dalawang kilay ko.
    
                          
    Dane may problema? Tanong ko sa kanya. Di siya kumibo.
    
                          
    Wala akong time sa pang-aasar mo ngayon. Si Julia nalang asarin mo. Sabi ko sa kanya habang ibinabaling ko ang aking tingin pabalik sa laptop ko.
    
                          
    Basta nya na lang akong tinitigan. Nakaka-insecure naman. Sa lahat ng ayaw ko ay yung tinitigan ako .
    
                          
    Gel? Ayan nagsalita na rin pero di ko gusto yung tinawag nya sa akin kaya tinaasan ko ulit sya ng kilay.
    
                          
    Ay, Kathryn pala... Sabi nya habang napakalmot sa ulo. I just gave him a sarcastic smile.
    
                          
    He looked through my eyes.
    
                          
    May chance pa ba ako sayo? Eh? Tama ba narinig ko? Wait. Ano na naman ba tong trip nya?
    
                          
    Dahan-dahan kong inilapit ang mukha ko sa kanya.
    
                          
    Mr. Daniel John Ford Padilla Sabi ko. Nakainom ka ba?
    
                          
    I pull out my face away from his. Sa lahat ng ayaw ko ay yung pinagtitripan ako.
    
                          
    Ayun nag-walk out dahil dumating si director.
    
                          
    December 2011.
    May Chance Pa Ba Ako?Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon