Her Forgotten Husband (Completed)

Chapter 3

Bumalik na sa Pilipinas si Auntie Clara kinabukasan. Nakahiga lang si Felicity sa kama habang inaalagaan siya ni Alma, ang kasambahay ni Conrado.

Hanggang ngayon ay umaasa pa rin si Felicity na magbalik ang kanyang memorya. Nababahala rin kasi siya sa kanyang panaginip tungkol kay Conrado, kaya lang hindi na niya matandaan ang kumpletong detalye non.

Nang umalis na si Auntie Clara, Conrado came to see her. At gaya ng isang estranghero, magalang itong kumatok sa pintuan ng kwarto niya hanggang sa sinabi niyang pumasok ito.

"Bakit nakatayo ka na naman diyan?" sabi nito, noticing her standing by the window, habang nakabalot naman ang ulo niya ng tuwalya.

"Naligo kasi ako, tingnan mo ako I feel like a new woman now." she told him firmly.

Napakunot-noo ito. "Kung gusto mong maligo, pwede mo namang tawagin si Manang Alma. Baka bigla ka nalang himatayin diyan sa banyo."

"For heaven's sake," napatawang saad niya. "Hindi ako hihimatayin noh."

Hindi na ito muling nagsalita pa at sa halip ay nilibot nito ang buong kwarto. Napansin naman niya ang athletic na pangangatawan ng lalaki dahil sa suot nitong t-shirt na hapit sa katawan nito.

Bigla naman itong tumigil sa harapan niya at maigi siyang tinitigan. "Has anything come back to you?"

"No, nothing. But I'm sure, malapit na. I feel so much better today."

Lumapit ito sa kanya at hinawakan ang mukha niya, tas inangat nito ang baba niya. "Yes, you do look better. Kung kaya mo ng bumaba sa hagdan, magpapahanda ako ng dinner para sayo."

"That sounds lovely."

Nang umalis na si Conrado sa silid niya, ipinagpatuloy na lamang ni Felicity ang pagpapatuyo sa kanyang buhok sa pamamagitan ng blow-dry.

Matapos matuyo ang kanyang buhok ay nagbihis siya at nag spray ng perfume sa kanyang leeg.

Ang damit na sinuot niya ngayon ay bagay talaga sa kanya. The neck was high but the clinging material outlined the full curves of her breasts.

Matapos niyang makapag-ayos sa sarili ay sabik na sabik na siyang bumaba para sa hapunan nila ng kinilala niyang asawa. Siguro ito na ang gabi na uulanin niya ito ng tanong, at titingnan niya kung hanggang saan ang kaya nitong sagotin.

At ten minutes to eight Conrado came to her door. Kaya lang parang hindi nito napansin ang pagpapaganda niya. Basta nalang ba kinuha ang kamay niya at iginiya siya nito sa hagdan.

The rest of the house delighted her. It was airy and spacious, with tiled floors, white walls and many arches. Conrado led her downstairs and out to a terrace just above ground level.

Felicity studied her sorroundings with delight. The house was built high on a hill, and from here she could look down over a magnificent bay, where the lights were already gleaming in the soft air of summer. "That must be the most beautiful sight in the world," she breathed. Tas napapalingon siya sa lalaki. "Nasabi ko na ba ito noon?"

"You said something similar when you first saw it a few days ago," sabi sa kanya ni Conrado. "There was a party to celebrate your arrival. My friends and family all admired you, and you seemed to be enjoying yourself. But then, nakita nalang kita na nakatayo dito sa terrace na mag-isa, at ang layo ng tingin mo."

"Napakaganda talaga ng tanawin dito." Paghanga pa niya.

She looked expectantly at Conrado, but instead of pursuing the subject he said smoothly, "Let me show you the grounds while there's still some light."