ÖLÜ SEVGİLİM

yolda yürüyordum. Önüme birden dayak yemiş biri çıkınca durdum ve daha sonra koşarak yanına gittim.

"hey bu halin ne? "

bana dediği şeyle şaşırdım.

"sence ben ölmeyi hakediyor muyum?"

ne demek bu ya?

"beyfendi ne diyorsunuz?"

adamı kolumun altına alarak bir banka oturttum.

"diyorum ki mafyalar peşimde, beni arıyorlar"

adam baya içmiş, belli

" bey fendi ne demek mafya, hangi mafya bu?"

benimde babam mafyaydı belki tanıyordur.

" dead mafyası"

"dead mafyası mı?"

şaşırmıştım çünkü bu mayfa babamın...

"evet dead mafyası"

tam ağzımı açmış birşey diyeceğim an babamın sesini duydum.

"uzak dur lan kızımdan"

sesin oraya baktığımda babam ve ellerinde silah olan adamlar bize doğru geliyordu. İsmini bilmediğim fakat babamın sevmediği biri olduğunu anladığım adam ayağa kalktı ve babama bakmaya başladı. Babam belinden silahını çıkarıp ismini bilmediğim adama doğru uzattı, hayır babamın gözümün önünde cinayet işlemesini kaldıramam. Adamın önüne atlayıp babamın silahı bana tutmasını sağladım. Öz kızını öldürmez diye düşünüyordum.

"çekil Ayperi senide vurmayayım."

ona şaşkınca bakarken konuştum.

"öz kızını vuracak kadar şerefinin düştüğünü bilmiyordum BABA"

son kelimeyi üstüne basarak söylemiştim.

"gözümü kırpmam vururum, tek kurşun iki kuş"

ona nefretle bakıp

"vur o zaman!!!"

diye bağırdığımda elini tetiğe biraz daha bastırıp, silahı bize doğru tuttu.
İşte o an olan oldu, arkamdaki adam beni kenara itip kurşunun önüne atladı ve tam göğsünden yedi kurşunu ben dehşet içinde adama bakarken babam bana bakarak "emin ol kızım ben bişey yaparım dediysem yaparım. dua et seni vurmadım." Gözümden bilmem kaçıncı göz yaşı akıp ağzıma yol çizerken, babama bakıp "defol!!" Diye bağırdım. Gitti. O ve adamları gidince yerde kanlar içinde ki adama yaklaştım. Kafasını göğsüme koyunca garip hissettim belkide bir ceset e sarılıyordum.

1 AY SONRA

1 aydır uyanmasını bekliyordum. Delirmiş olabilirim. Tek konuştuğum kişi ismini bilmediğim adamın doktoruydu. Gerçekten sıkılmıştım, o doktorun bana sürekli 'beklentinizi yüksek tutmayın herşey olabilir' demesinden gerçekten sıkılmıştım. Umut her insanda bulunan bir duygu ama benimki gün geçtikçe azalıyordu. Fişini çektirmeyecektim, asla o yaşıyacak. 1 aylık bu süreçte doktora kendimi karısı olarak tanıtmıştım.
Hala fişe bağlı olan adama bakarken odaya doktor ve hemşireler girdi. Bir hemşire kocamın bağlı olduğu fişe yöneldi ona dehşet içinde bakarken doktor konuşmaya başladı.

" Üzgünüz Ayperi hanım ama fişi çekmek zorundayız"

Kalbim sıkışmaya başlarken bağırdım.

"Hayır! hayır! İzin vermiyorum. Ne kadar isterseniz veririm. Yalvarırım çekmeyin"

Hemşire fişi çektiğinde makineden tiz bir ses geldi. O ses kulağıma dolduğunda donup kaldım.
Artık isimsiz bir kocam yoktu.

###############################

Mezarlığa girdiğimde kötü hissetmiştim, 2 yıldır buraya gelip gidiyordum ama her seferinde bu duygu vardı içimde. Fakat sıkılmıştım bu duygudan nefret etmiştim dâhâ ismini bilmediğim ölü bir kocam vardı.

"hey isimsiz kocam yine ben karın aslında biraz garip geliyor nasıl desem karı-koca demek iyi hissettiriyor..."

durdum söyliyceklerimi toplamaya çalışıyordum çünkü biliyorum ki beni duyuyor ve görüyor

"Ama üzgünüm sanırım ihanet yapıyor gibi olacağım fakat gerçekten sıkıldım."

Biraz daha bekledim onu kırmayarak konuşmak istiyordum

"Sanırım yeni bir sayfa açaçağım kendime, isimsiz bir koca ve katil bir baba olmayan bir sayfa"

Tekrar durdum.

"Ama bu seni sevmediğim anlamına gelmez. İsimsiz kocam seni seviyorum. Kendine iyi bak."

Kalktım ve yürümeye başladım.
Sanırım artık yeni bir sayfa açmıştım.

~~BAD END~~

İnstagram: Kimpuppybumin