Sahte Sevgili 2:Her şey Yeni Başlıyor

3. Ay

"Hadi mızmızlanma Ashley birazdan gelmek üzereler"

diye söylenen Emmaya yanaklarımı şişirerek baktım.Tam bir jüri gibiydik biri eksikti Adney yine onu hatırlayıp kendime küfürler ettim.Kolumdaki beyaz saatime bakıp bizimle çalışacak olan BERK VE GURuBUNUN gelmesini bekliyordum.Ayaklarımı parkeye vurup ritim yapmaya başladım.Kapının açılmasıyla ritimlerimi sonlandırdım.Bilmem kaç aydır görmediğim Berk'i görmenin siniriyle ona saldırabilirdim.Aslında Emma hariç hiç birimiz istememiştik çünkü bize yaptıklarını gayet iyi biliyorduk.En önemlisi onun yüzünden Jack ölecekti.Kabul etmeliyim yeni tarzıyla gerçekten iyi olmuştu olgunluğu üstünden atmış ve çocuk gibi olmuştu(MULTIMEDYA).İçeri girdikten hemen sonra Emma ile el sıkıştı ve sahneye çıktı.Bir kaç dakika içinde hazırlandılar

"Imm aslında niyetimiz başka bir şarkı söylemekti ama bunca zamandan beri görmediğim çok sevdiğim ama sürekli ona zarar verdiğim arkadaşım için bu şarkıyı söylemek istedim"

dedi gülerek gözlerimi devirip

"Bir an önce başlasan çok iyi olucak işlerimiz var"

dediğimde gülen suratı biraz olsa düştü müziksiz bir şekilkde başladı 

"Da da da da, da da da da 

Da da da da-da da 

I don't know if I can yell any louder 
Bilmiyorum daha yüksek sesli haykırabilir miyim
How many times have I kicked you outta here? 
Kaç kez seni buradan kovaladım?
Or said something insulting? 
Yada hakaret edici bir şey söyledim?
Da da da da-da 

I can be so mean when I wanna be 
Olmak istediğimde çok kaba olabilirim
I am capable of really anything 
Gerçekten pek çok şeye kabiliyetim var
I can cut you into pieces
Seni parçalara kesebilirim 
When my heart is 

Broken 
Kalbim kırıldığı zaman
Da da da-da da "

gözlerini sabitleyip sadece bana baktı.Yaptıklarını düşündükçe ona acıyarak bakıyordum Emma şarkıyı yarıda kesti

"Bence yeterli bu kadar siz ne dersiniz?"

dedi beni dürtükleyerek gözlerimi Berk'e sabitledim ve bir anda sandalyeyi geriye itip kalktım bir kaç saniye ona acıyan gözlerle baktım.Sonra hızla çıktım içeride sadece ayakkabılarım koşarken çıkardığı 'tık tık' sesleri vardı.Onun dışında kimse ses çıkarmıyordu.Çıkış yazan kapıyı kendime doğru çektim ve havayı içime çektim.Biraz yavaşlayıp kırmızı halıda ilerledim karnımda beliren o iğrenç ağrı ve ağzımdaki ekşime beni kendimden iğrendiriyor daha fazla nefes almamı sağlıyordu.Kırmı halıların süslemey devam ettiği kaldırıma ayak bastım ve yanındaki çıkmaz sokağın girişinde biraz bekledim.Arkamdan kimsenin gelmemesi bana güç vermişti her zaman byle bir kız oldum biri olduğu zaman ağlarım ama kimse yokken çok güçlü olabilirim.

  Daha fazla ayakta duramadım ve sağ elimle duvardan destek alıp çıkmaz sokağa ilerledim.Artık yürüyemiyordum bu gücü kendimde bulamıyordum.Bacaklarım artık kendi bağımsızlığını ilan etmiş ve beni yere çökmeye zorlamıştı.Oturduğum yerden sadece yukarıdaki yıldızları izliyordum.Duyduğum ayak seslerine aldırmadım ve gözlerimi yukardan ayırmadım ayak sesleri yaklaştıkça kalbim daha hızlı atıyordu