Ήρωες

Saul

Ακούγοντας non-stop ''Aerosmith- Dream on''

Ελπίζω αυτό και τα υπόλοιπα που θα ακολουθήσουν να μην κοσμούν μόνο μερικές σελίδες στο κιτρινωπό μου τετράδιο -και τώρα στην εφαρμογή αυτή-,αλλά και στις καρδιές σας.

Ήταν Οκτώβριος. Οκτώβριος του 2016. Μίας δύσκολης χρονιάς για όλους. Αλλά ακόμα πιο δύσκολης για όλους εκείνους τους ανθρώπους που δεν ζούσαν πραγματικά. Απλά επιβίωναν. Και φαίνεται πως ακόμα και σήμερα, αυτό συνεχίζουν να κάνουν...

Όταν ήταν μικρός επιθυμούσε να γίνει οικοδόμος.

«Θέλω να χτίζω σπίτια,» έλεγε, σηκώνοντας τα χέρια του στον αέρα, κουνώντας τα πέρα δώθε.

«Γιατί, αγάπη μου, θέλεις να γίνεις οικοδόμος;» του έλεγε η μητέρα του, χαμηλώνοντας αισθητά τον τόνο της φωνής της.

Γούρλωνε τα μάτια της και τα φρύδια της τότε ανασηκώνονταν αυτόματα. Εκείνος, έβαζε τον δείκτη του ακριβώς κάτω από το πιγούνι του και ανυψώνοντας το βλέμμα του προς τα πάνω, σαν να στοχαζόταν, μισόκλεινε τα μάτια του και κουνούσε ελαφρώς το κεφάλι . Σούφρωνε μάλιστα που και που τα χείλη του. Έκλεινε για μια στιγμή τα μάτια του. Τα κρατούσε εκεί, σφιχτά για λίγο, μέχρι να τα ανοίξει και πάλι λίγες στιγμές αργότερα και να γυρίσει το κεφάλι του προς το παράθυρο του σαλονιού.

Εκείνη, πήρε ένα απορημένο ύφος για την ολιγόλεπτη-αλλά άκρως πρωτόγνωρη- σιγή του μικρού της αγοριού και του έπιασε απαλά το χέρι. Το πίεσε για λίγο, πριν αρχίσει σταθερά και ήρεμα να διαγράφει μικρές μικρές κυκλικές διαδρομές στην αναστροφή της παλάμης του. Ένιωσε ένα ξαφνικό σφίξιμο στο δικό της χέρι τώρα. Εκείνη ήταν και η στιγμή που ο μικρός της, ονειροπόλος γιος, την τραβούσε με δύναμη προς το μέρος του.

«Σήκω ,σήκω.» της είπε, κοπανώντας τα πατουσάκια του στο πάτωμα από κάτω του, σαν να ήταν έτοιμος να σκάσει από την προσμονή. Κάτι ήταν διαφορετικό σήμερα. Δεν ήταν σαν τις άλλες φορές, που εκείνος της έλεγε ότι θέλει να γίνει κάτι και μετά από λίγα δευτερόλεπτα άλλαζε γνώμη. Εκείνη την νύχτα, φάνηκε αποφασισμένος. Πραγματικά αποφασισμένος. Κι ας ήταν μόλις 7 χρονών.

Την έσυρε μαζί του μέχρι το παράθυρο. Για την ακρίβεια, ήταν μπαλκονόπορτα. Ξετύλιξε τότε τα μικρά του δάχτυλα από το ζεστό της χέρι και με μία κίνηση, ξεκλείδωσε την ασφάλεια, ανεβάζοντας το χαρακτηριστικό κουμπί προς τα επάνω. Έπιασε το μεταλλικό, άσπρο πόμολο σε σχήμα παραλληλογράμμου και κρατώντας αντίσταση με τα πόδια του καρφωμένα στα γυμνά πλακάκια, έβαλε όλη του την δύναμη και έσυρε το βαρύ τζάμι προς την αντίθετη κατεύθυνση.