Evet sonunda okula varmıştım...Abim aslında çok şanslı o üniversiteye gidiyor ve üniversitedeki çocuklar acımasız değillerdir aslında zaten onlar çocuk bile değiller...
Ben uzun uzun düşüne durayım ailem kaydımı yaptırdıktan sonra beni müdür ile o sessiz koridorda benim sınıfıma gidişimi izlediler...Kendime güvenim tam benim,ama çevremdekilerden şüphem var nedense...Gerçekten bu okul ile ilk izlenimlerim hiç hoş diil çocuklar sanki gereğinden fazla mı havalı ne ya da bende her yeni gelen gibi önyargılarıma yenik düşüyorum..Doğru koleje gidip de havalı olmak normal.Ben mi?Ben asla!Kendimi severim ama asla başkalarını küçümsemek için havalı olmam gerekmez ben olduğum gibi de severim kendimi başkalarını da öyle bence herkes olduğu gibi iyi ama işte çoğu insan bunu yanlış tanımlıyor çevremde iyi olmakla enayiliği karıştıran bile çok insan biliyorum..Ki önyargılı ve havalı neden olmasın bu insanlar? Ben yine böyle böyle düşüne duruken adımın söylenildiğini duydum birden.OOO evet bu yeni öğretmenlerimden birisi kaydımın düşdüğü sınıfın öğretmeniymiş bana gelip her sorunda en basta ona danısabilceğimi söyledi.Evet şimdilik öğretmenlerle diyaloğumda bir sorun yok ama dedim ya şimdilik!Ben yine derin düşünçeler icindeyken öğretmen benim nereye oturacagima karar vermişti bile. Beni rampa saçlı,hikaye kahramanlarını andıran ve havalı görünen bir çocuğun yanına oturttu. Havalı görünen dedim çünkü kimseyi dış görünüşüyle yargilayamam.Aslında ben kimsenin kolay kolay nasıl göründüğünü söylemem,Kendi içimde bile... Herneyse ışte o çocuğun yanına oturdum çocuk oturur oturmaz hemen hoşgeldin Rapu dedi.Dediğine anlam veremedim ve yüzumdeki hafif gülümseme ile hosbulduk dedim.Sınıftaki herkes ders sonunda etrafıma toplanıp çeşitli sorular yöneltiler.Kafam çok karıştı çünkü hiç biri sorulan soruya cevap vermemi beklemedi ve bana soru yöneltmeye devam ettiler.En sonunda devreye ilk bakışta çok gıcık bulduğum birisi girdi. Kaşlarini çatarak "Kızı ilk günden bunaltmayin" dedi. Bunu diyen okulun sahibinin kızı. Herkes ondan korkuyordu gördüğüme göre.Oysa her öğrenci eşit statüye sahip degilmiydi bu okulda. Içimden geçirdiklerimi dışıma da belirtmiş oldum bi an. Etrafıma toplanan onca kişiden biri "Sus! Öyle deme sakın." Dedi. Hemen tabikide neden olduğunu sordum cevabimi da aldim hemen "Çünkü o çok egoist birisi,bakışlarıyla bile ezebilir etrafındakileri.Karşı çıkanı da annesine söylüyor.Bunu seni kendime yakın hissettiğim için söyledim.Yanlış anlama." Dedi.
Yanlış anlamayacagimi söyledim ve bana lavoboya benle gelip gelemiyeceğini sordum.Kibar bir şekilde ve gerçekten samimi bir mimikle" Tabiki." Dedi.
Beraber lavaboya gittik.Henüz adını bilmediğimi söyledim.O da adının "Mina" olduğunu söyledi. Benim adımı öğrenmiş o. O az önce beni savunan kızın kim olduğunu sordum. O da " Gerçekten yanlış anlamanı istemem ama o seni korumuyordu sadece bize bağırıp dagilmamizi istedi oysa ki o seni koruyacak olsa bunu kibar bir dille bize söyleyebilirdi." Ben şaşırmışdim. Ama neden böyle yapsın ki dedim Mina'ya. Hiç düşünmeden pat diye cevap verdi." Çünkü o bizi orada dagitinca kendinin sözünün dinlendiğini hissedip,güçleniyor.Güçlendikçe de hepimizi eziyor tabi." Dedi. Okulun ilk gününden kimin nasıl olduğunu anlamaya başlamıştım bile.
