Sabah erkenden uyandı.Perdenin arkasındaki güneş ona 'HAYDİ KALK GEÇ KALICAKSIN ! ' dermişçesine bakıyordu. Annesi 'HADİ KIZIM KALK OKULA GEÇ KALICAKSIN!!!!' diye mutfaktan seslendi.Barbara ' AĞĞĞĞĞĞĞĞ' diye bir çığlık attı. 'OKULA GİTMEK İSTEMİYORUM. O GERİZEKALILARLA 1 SANİYE BİLE BİRLİKTE DURMAK İSTEMİYORUM. O ÖĞRETMENLERLE HERGÜN GÖZ GÖZE GELİP , O KAZIK SINAVLARA GİRMEK İS-TE-Mİ-YO-RUM.' dedi annesi ' HADİ AMA TATLIM NAZLANMA KALKTA KAHVALTINI ET ARTIK.' Barbara zarzor yataktan kalktı.Banyoya gitti aynaya baktığında karşısında uykusuzluktan gözlerinin altı mosmor olmuş,saçı başı dağılmış,hayattan bezmiş bir kızla karşı karşıyaydı. Ne kadar isteksizde olsa yüzünü yıkadı ,dişlerini fırçaladı. Kahvaltısını etmek için aşağıya indi. Annesi ona çok güzel bir sofra hazırlamıştı . O tatlı gülümsemesiye ' HADİ CANIM NE DURUYORSUN OTURSANA GEÇ KALICAKSIN.' Barbara 'offf' çekerek sofraya oturdu. Kahvaltısı bitince çantasını aldı ve okula gitti. İlk dersleri Edebiyattı . Öğretmen içeri girdi ve öğrencileri selamladı. Barbara o kadar dalmıştı ki dersi dinlemiyordu. Edebiyat öğretmeni Nerissa Hanım Barbaranın dersi dinlemediğini farketti ve sınıfa ' HAYDİ BU SORUYUDA BİZE BARBARA ÇÖZSÜN' dedi. Barbara o kadar derinlere dalmıştı ki hiçbir şeyi duymuyordu. Nerissa Hanım sözünü yüksek sesle tekrarladı . Fakat yine Barbara duymadı . Sınıftakiler gülmeye başladılar. Nerissa Hanım ' BARBARA BİR SORUN MU VAR ? ' Barbara hiçbir şey demeden sınıftan çıktı. Şimdi ne yapacaktı ? Annesine olanları söyleyemezdi. Bir banka oturdu ve ağlamaya başladı. Yanına Sınıf arkadaşı Edward oturmuştu ama o ağlamaktan kimseyi görmüyordu. Edward ' MERHABA BARBARA ' Demesine rağmen onu duymadı. Hüngür hüngür ağlıyordu. ' BARBARAA İYİMİSİN ?? ' Barbara bu sefer duydu. Kafasını kaldırdığında çok şaşırdı . Onu hiç beklemiyordu. Edward tekrardan ' İYİMİSİN ?' dedi. 'HİÇ İYİ DEĞİLİM. KİMSE BENİ ANLAMIYOR. BEN KÖTÜ VE ÇİRKİN BİRİYİM . TAM BİR BUDALAYIM ! ' diye bağırdı . ' HAYIR SEN ÇOK İYİ BİR KIZSIN AYRICA ÇOKTA GÜZELSİN ' Barbara duyduklarına inanamıyordu . Saatine baktı 'BEN GİTMELİYİM . OKUL ÇIKIŞ SAATİ GELMİŞ ANNEM BENİ BEKLER ' dedi . Yolda yürürken titriyordu aklında binlerce soru vardı koşa koşa eve gitti . Kimseye görünmeden odasına gitti . Yatağına oturdu. Üzülse mi sevinse mi bilemedi. Yoksa Edward ondan hoşlanıyor muydu ? Aa hayır hayır böyle bir şey olamazdı . O benim gibi bir budalayı ne yapsın hem o zengin diye düşündü. Annesi ' NEREDESİN BARBARA YANIMA NİYE GELMEDİN ? ' dedi. ' ÇOK UYKUM VAR İYİ GECELER ANNE ' annesi odadan çıktıktan sonra ışığı kapadı yatağına yattı. Edwardı düşünürken uyuya kaldı. Sabah kalktığında ilk defa kendini iyi hissediyordu . Okul giysilerini giydi . Güzelce kahvaltısını yaptı. Annesi 'BU NE SEVİNÇ KIZIM ? SENİ İLK DEFA BU KADAR MUTLU GÖRÜYORUM.' dedi. Annesini öptü ve okulun yolunu tuttu . O de Edwarddan hoşlanmaya başlamıştı. yani öyle hissediyordu. Okulda gözgöze geldiginde seviniyordu. Edward onu kullanıyordu. Zengin biri Barbara gibi bir kızı ne yapsın ki ? Hem onun hayranları çok fazla Barbara ise yanlız bir kız . Hiç uymuyorlar . Edward onun yanına arkadaşça gitmişti. Ama Barbara bu tür şeylere alışık olmadığı için. En sonunda onu kullandığını anladı. Aklı başına gelmişti. Hiçbir erkek için kendini üzmeye değmeyeceğini anladı. Annesi onun bu bezmiş davranışlarına çok üzülüyordu. Onu bir psikoloğa götürmek istiyordu. Psikolok onun yanlız bir kız olduğunu , biraz sosyalleşmesi gerektiğini düşündü. Barbara okulun basketbol takımına katıldı. Böylece kendine bir uğraş bulmuş oldu. Aşktan çok derslere önem vermesi gerektiğini anladı. Başarılı olarak başarılı bir üniversiteye gitti . Eskideki o bezmiş haline pişman ve şimdi herkesten daha mutlu...
