Ben hayatıma yeni bir başlangıç yapmaya çalışırken ya biri çelme takıyor tökezliyorum ya da hepten yere bodoslama dalıyordum. Kısacası hayat bana her zaman bir yeriyle gülüyordu. Ve bu hep böyle olacaktı. Yani ben öyle sanıyordum...
Ben hep ölmek istedim. Bu acılardan kurtulmak. Babama ve anneme kavuşmak...
1 Yıl önce üniversiteden yeni mezun olmuştum ve mezuniyetin sonunda ben arkadaşlarımla eğlenceye gidecektim. İşte o gece yolun karşı tarafındaki sürücü benim ve arkadaşlarımın bulunduğu araba çarptı. Benim hastaneye kaldırıldığımı duyan babam arabanın hızını arttırınca kontrolü kaybetti ve uçuruma yuvarlandılar annemle. Ben gözümü açtığımda yanımda kimse yoktu en yakın arkadaşlarımdan ve abimden başka. Bedenim fizyoterapi ile düzeldi peki ya ruhum. İşte o gün toz pembe rüyamdan uyandım ve gerçek hayatın karanlığıyla tanıştım. Ben karanlığı seçmedim. Hayır. O beni seçti. Nasıl mı aydınlığa ulaştım?
Ares Ateş...
Aslında bana tam karanlığa kapılmadan aydınlığa ulaşamayacağımı gösterdi. Yani dibe batmadan en tepeye çıkamazsın dedi. O benim karanlığım oldu ben de onun karanlığa sığınan küçük gölgesi...
Peki nasıl karanlıktan aydınlığa kavuştum merak ediyor musunuz?
Merhaba ben Ada. Bu benim ilk kitabım değil ve büyük ihtimalle bu yazıyı çoğunuz okumadı ama içimden geldi ve yazmak istedim. Şimdiden kitabımı okuyacağınız için teşekkür ederim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Müstakbel Kocam!..
Teen FictionGece... Adının aksine güneş gibi bir yüzü ve sımsıcak gülümsemesi var. Aslında vardı. Ailesinin ölümünden sonra tek tutunacak dalı kardeşi kaldı hayatta. Peki artık o da sarmıyorsa yaralarını. İşte o zaman hayat size dibini gösterir uçurumun. Ya gid...
