i. sad monster

857 10 9
                                    

❛namjoon's point of view❜

" Hi hyung! Hyung? Hyung! Oy, Rona! " sinamaan ko ng tingin si Jungkook. Hirap na nga ako dito oh? Kailangan pa bang i-bring up si Rona?

He looked at me and smiled teasingly, " Aw, tumingin nung narinig pangalan ni Rona. " sabi niya as he wrigled his brows. I sighed deeply and shook my head. Tumigil ka, Kook. Please.

" Jungkook, iwan mo muna 'ko. I need to finish th— " I was cut off when he showed me Rona's picture, sobrang lapit pa talaga sa mukha ko. I massaged my temples, " Get out. "

He chuckled and went for the door, " Chill hyung, no need to be angry. " sabi niya at lumabas na ng studio. I leaned on my swivel chair and sighed deeply. Napatingin na lang ako sa kisame. Hirap na nga 'ko maka-move on, ipapaalala pa lahat.

Now I'm starting to think of her again, " Kumusta na kaya siya? " I whispered to myself. I closed my eyes and sighed again. I should stop this. Lalo akong hindi magiging masaya kapag ganito ako.

" Aish! Get yourself together, Joon! Malalagpasan mo din 'yan. I know you can. " I told myself as I stared at my computer screen again. I need to distract myself from you. I need to finish my work. Please, leave my mind for a while.

Pagkapasok ko ng practice room, naabutan ko silang kumakain ng chicken wings. " Hyung! Kain ka muna dito. " yaya ni Jimin, ngumiti ako at umupo sa tabi nila.

Inabutan ako ni Taehyung ng chicken and smiled, " Here hyung! You eat now! You stop stressing now. " sabi niya with his broken English. I chuckled and accepted the chicken.

" Hyung, " tawag ni Jungkook sabay abot sa cola. Kinuha ko na 'to at binuksan, I gulped it down and sighed once I stopped drinking. " Ano na yung progress? " tanong niya.

I shrugged as I just stared at the bucket full of fried chicken. " There's not much of a progress yet. I think I'm on a slump. " sabi ko at kumuha ng fried chicken.

We just ate. Maingay silang kumakain, puro sila tawa at daldal. And I, on the otherhand, is unusually quiet. Halos ako 'yung simula ng mga topic eh, kaso ewan ko ngayon.

Jimin probably noticed how quiet I am today, he nudged my arm and looked at me worriedly, " Hyung, okay ka lang? "

" Hayaan niyo muna si hyung! Sawi lang 'yan kaya ganiyan. " sabi ni Jungkook. Sinamaan ko na naman siya ng tingin, kanina pa talaga 'tong si maknae eh.

" Sawi? Akala ko ba naka-move on ka na? " tanong ni Hoseok, I stayed silent. Wala akong ganang pag-usapan 'yon. " Akala namin nakalimutan mo na? " I shrugged and avoided eye contact.

Hindi ko pa siya nakakalimutan. How can I forget a person who left so much to make me remember?

Nasasaktan padin ako kahit ilang months na kaming wala. Para bang kahapon lang kami naghiwalay. The pain is still here.

Tumayo na 'ko and slightly stretched, " Mauuna na 'ko. I'm so tired. " sabi ko at naglakad na palabas. " N-Namjoon-hyung! " sigaw nila. I didn't bother on looking back. I took my phone and told Sejin-hyung na mauuna na 'ko.

I quickly went to the parking lot and went to my car. Umalis na 'ko kaagad, nag-drive lang ako. Kahit saan basta kakalma 'ko.

I noticed that I stopped driving. Nakarating na 'ko sa Han River Park. Layo ng narating ko ah. Gabi na naman kaya wala na masyadong tao dito.

I started to walk around. Ang presko dito. I can only see a few people here. Di ko alam kung bakit ako dito napunta. Ang dami ding memories dito eh. " Kahit saan ako pumunta, naaalala pa rin kita eh. " I mumbled.

Bangtan DaddiesTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon