ตอนที่1

21 1 0
                                    

ทุกๆเช้าเวลาตี5หวายจะตื่นมาเพราะต้องรีบไปรับเด็กนักเรียนที่บ้านอยู่ไกล มาโรงเรียน แต่ไม่มีนักเรียนคนไหนที่กล้าขึ้นหน้ากับหวาย ไม่มีนักเรียนสนิท ไม่มีเพื่อนสนิท ยกเว้น "แลนดี้"

"อ้าว!เร็ว!รีบๆขึ้นรถจะได้ไปโรงเรียน"

"ค่ะๆ"
นักเรียนหญิง ที่มีนามว่า" พลอย" เด็กหญิงมีฉายาที่ครูคณิตศาตร์ตั้งให้ว่า "หูแหลม" "คางแหลม" เป็นคนที่เฉยชา

"คุณครูแพรครับ ไปรับเด็กให้ทีสิครับ"

"ตรงศาลาใช่มั้ยค่ะ?"
คุณครูแพร คุณครูที่สวย และรวย ที่แอบชอบคุณครูหวาย มานานเป็น2ปีซ้อน

       7:30 น.
"สวัสดีครับ"
หวายยกมือไหว้อาจาร์ยที่อยู่หน้าประตูโรงเรียนเพื่อรอรับเด็ก 

"แกๆมาแล้วๆนั่นไงๆ"
(เสียงซุบซิบเด็กผู้หญิง)

"ครูหวายค้ะสวัสดีค่ะ"
ทุกคนยืนตรง พูดสวัสดีครูหวายอย่างนอบน้อม

"หว่าย!รอก่อน!" (สำเนียงฝรั่ง)
แลนดี้ เรียกหวายดังๆ แต่พูดไม่ค่อยชัด

"ว่าไง"

"เนี่ยเด็กนักเรียนเขียนมาอย่างนี้แปลว่าอะไร?อ่านไม่ออก"
หวายรีบคว้าหนังสือจากมือแลนดี้เพื่อหยิบขึ้นมาดูพร้อมอ่าน

"ทิสเชอร์เป็นเกย์"
หวายอ่านคำในสมุด

"แปลว่าอะไร?"

"เด็กที่เขียนอยู่ป. ไหน"
หวายพูดด้วยความโมโห รับไม่ได้ที่เด็กนักเรียนไม่รู้จักกาลเทศะผู้ใหญ่

" P. 4/2"

"เดี้ยวถ้าวันนี้เด็กห้องนี้มีเรียนเรียกผมประชุมด้วย"
พูดจบหวายรีบเดินขึ้นบันได ไปห้องครูฝ่ายปกครอง
                    
                    8:35น. ~~
"ประเทศไทยรวมเลือดเนื้อชาติเชื้อไทยเป็นประชารัฐปะไทยของไทยทุกส่วน อยู่ดำรง~"
(เสียงเด็กนักเรียนร้องเพลงชาติ)

"อะไรกันเด็กห้องนี้วันๆสร้างแต่ปัญหาให้เราทุกวันเลย พูดหูซ้ายทะลุหูขวาสั่งงานไปก็ไม่เคยได้สั่งงานเหมือนสั่งขี้มูก" หวายคิดในใจ

- Love can not hide -Where stories live. Discover now