Aşk Yatakta

Yeni Biri

Günlerim okula git gel geçiyordu. Onları renklerndiren şey sadece Emre'nin mesajlarıydı. Beni gerçekten seviyordu galiba. Mutluydum. Bir an önce ona kavuşmak istiyordum. Bunları düşünürken bi mesaj geldi.

-İdil nasılsın. Biliyorum her dakika başı mesaj atıyorum da yani şey aslında gerçekten merak ettim. Kendimi evcilleşmiş bi kaplan gibi hissettim. Neyse buna cevap verme gec oldu uyu hadi. Bak hemen uyuyorsun. Uyu bakayım. Hani uyudun mu?

Ahh salak şey. Çok tatlı değil mi? Cevap vermedim. Uyudum. Sabah okula gittim. Sıramda güller vardı. Sınıf boştu. Ne olduğunu merak ettim. Sonra bir müzik Someone Like You. Emir geldi önümde diz çöktü. Salak çocuk 2 yıldır bana aşıktı.

-İdil gel biz olalım demek kolay. Herkes sana gelip seni seviyorum diyebilir. Ben de seviyorum ama sevmek kelimesi hissettiklerimin yanında hiç kalır. İlk günden beri ilk gördüğümden beri sana aşığım. Seni hep mutsuz görüyorum ve sana birlikte olacağımız bir mutluluk vaad ediyorum. Düşünsene insanlar imrenmez mi? Senin yeşil gözlerin uçsuz bucaksız bir gezegen ve benimkilerse o gezegeni çepeçevre saran masmavi gökyüzü. El ele tutuştuğumuzda dünyada olmayacağız. Bir dünya olacağız. İdil demiştim gel biz olalım demek kolay. Herşeyim ol demek kolay. Herşeye karşı benimle hiç olur musun?

Göz yaşlarına boğuldum. Hala dizleri üstündeydi. Mavi gözleri sarı saçları açık teni ve inanılmaz dudakları vardı. Elimi tutyordu ve o dudaklarından tekrar kelimeler dökülmeye başladı.

-İdil Allah beni kahretsin senin ağlamana sebep oldum. Eğer böyle olacaksa bırakırım seni. Bu göz yaşları neden İdil. Gerçekten bir açıklama istiyorum.

Bir elim hala onda ve o da dizleri üstündeydi. Diğer elimle göz yaşlarımı sildim.

-Ben şey aslında birinin bana bu kadar aşık olabileceğini düşünmezdim.

Tekrar hıçkırıklara boğuldum neydi bu. Eli yanıyordu onun da. Gözleri doldu.

-İdil cevabın önemli değil. Şu halime bakar mısın? Ben memnundum halimden. Ben çirkin inek çocuk olmayı seviyordum. Sırf sen beğen diye okulun basket takımına girdim. Olmadık bakımlar yaptırdım. Vücut çalıştım.

Bir hızla elimi bıraktı ve tişörtünü çıkarttı. 6 karın kası vardı.

-Sırf sen beğen diye okul çıkışlarını kütüphanede geçiren ben spor salonlarından çıkmadım. Geceler boyu internetten imaj sahibi olmanın yollarını aradım. İstersen şimdi bana şizofren bi aşık de, istersen de kabul et ve benimle varlığın içinde yokluk ol İdil. Yarın cevabını bekliyorum.

Tişötü giymeden eline aldı ve gitti. Tüm gün derse girmedi. Onu bu güne kadar hiç böyle görmemiştim. Evet çok etkilendim. Ona aşık bile olabilirdim. O gün onun büyüsüyle gezdim. Deliydi bu çocuk. Onu 2 senedir hiç takmıyordum. Neden bana bu güne kadar hiç bir şey belli etmemişti. Konuşmaları sanki edebiyat kitabından fırlamış gibiydi, etkileyiciydi. Eve döndüm. Albümlere bakıyordum.  Evet gerçekten Emir ilk günlerde fenaymış. Şu anki taş çocuk olabileceği kimsenin aklına gelmezmiş herhalde. Yatağa uzandım. Emirle ilgili hayaller kurdum. Kendi yaşıtım, bana sırıl sıklam aşık, yakışıklı, zeki ve geleceği parlak biri. İyi bir aileye sahip. Emir , Emir neydi soy adı Turaner. İdil Turaner evlenelim ya biz bu çocukla soyadı da yakıştı. Yine düşüncelere dalmışken bir mesaj sesiyle irkildim.

-İdil hanım hiç arayıp sorduğunuz yok.

Oha Emreyi unutmuştum ya o nolacak. Lanet olsun sen git 2 sene adama aşık ol. Sonra gel bi çocuğun sözleriyle ona aşık ol. İşe bak.

-Yok canım. Yorgundum ondan bebeğim.

Bekledim mesajı. Emiri de istiyorum Emreyi de ama Emir daha mantıklı.