En çok iç sesini sevmeli insan iç sesiyle barışık olabilmeli,çünkü kendini teselli eden tek şeymiş Bazen kelimelere gerek kalmaz kelimelerin de önemi yoktur susmak isteriz içimden konuşmaya başladım evet dilim yok benim artık. Siz arkadaşlar sevdiğiniz size her defasında inanmadığını söyleseydi ne hissederdiniz ? Ben inansın istedim bize,aşkımıza hep yanlış anlaşıldım ama olsun canı sağolsun.Oysa bağıra bağıra yazmıştım onu içime... Kelimeler tükendi kahretsin beni hiç anlamadı ya da anlamak istemedi bir insan sevgilisinin kötülüğünü ister mi Onu gördüğümde dünyayla olan bağlantım kesiliyordu gözlerine aşıktım en çok onun gözlerine aşkla bakmıştım oysaa hissetmemiş en çokta neye üzülüyorum biliyor musunuz ?Ona seni seviyorum demek varken ayrılalım demek ama istemsizce demek.İç sesimle konuşuyorum artık o beni anlıyor. Ki ben onu anlamazken o kadar karmaşık haldeyim ki bazen diyorum ki" kendi iç sesim"'e keşke bitkisel hayatta olsaydım kimsesiz, kendi başında,yapayalnız.
Ama olmuyor be herkezi biliyorum,hissediyorum.Ama neden yaşadıklarım ağır olmak zorunda kalıyor hep neden mutsuz taraf hep ben oluyorum ki? soruyorum iç sesime ama onu da anlamıyorum çünkü ben yalnız ve üzgünüm Oysa aşka aşıkmış bana değil:( keşke bilmeseydim bunları kırılmazdım o kadar sadece beni sevdiğini söyleseydi canlanırdı umutlarım gülerdi gözlerim kalbim ağlamazdı fakat şimdi geride kalan şey sadece ANILARIMIZ:'(
İyiki varsın ya da vardın...
İç ses(Ben)
