Şu Mart ayını bi türlü sevemiyorum.Şubattan sonra en sevmediğim ay Mart.
Aslında bütün olay kıskançlık.Yalnızken de baya zor baya zahmetli oluyo bu kıskançlık olayı ama içten gelen bişey işte yapçak bişey yok.Hayır yani ben bişey yapamıyorum bari çevre biraz yardımcı olsa o da yok.Hepsi inadına yapıyomuşçasına gözüme gözüme giriyo.Açık açık kıskanıyorum ya diyorum şakaya alıp gülüyolar.Halbuki bilmiyolar onlar gülükçe benim içimden onlara saydırdığımı...
Mart ayı da ayrı bi komedi.İnsanlar yetmiyomuş gibi bir de kediler başlıyo gözümüzün önünde oynaşmaya.Hadi o normal diyelim.Kendini kedi sanan ya da Mart ayındaki kedilere benzeyen daha doğrusu benzemeye çalışanlar var bide.Kuytuda köşede...Off neyse daha fazla devam edemicem.Hayır yapıyosunuz bari ortalık yerde,gözümüzün önünde yapmayın yahu...Hani bir laf vardır ''Eşşeğin sevmediği ot burnunun dibinde biter'' diye gerçi pek uygun olmadı galiba ama anlatmak istediğim şeye en yakını o.Neden böyle diyorum???Güzel soru.Devam ettikçe hep beraber anlayacağız inşallah.Nasıl mı??Hayatımdan kesitlerle tabiki...
Geçen yine en yakın arkadağım Zeliha'yla oturuyoruz tenefüste.Bir sonraki ders Almanca ve bizim en nefret ettiğimiz ders...Biz en arkadayız.(Genelde de çiftler en arkalarda olur ama şans işte biz iki sap ve en arka...)Önümüde ki sıra boştu ama boş kalır mı??Bizim sınıftan bahsediyoruz.Hemen Behice geldi oturdu.Yalnız gelmişti bize döndü hal hatır sordu falan.Sonra biri daha geldi.Tahmin edin bakalım kim geldi??Evet bildiniz (UMARIM :D) ''SEVGİLİSİ'' halk arasında Manitası da deniyo :) Geldi kızın yanına oturdu.Bunlar öyle sarmaş dolaş...Canımdı cicimdi aşkımdı falan...GÖZÜMÜZÜN ÖNÜNDE...Sınıfta...Hemde yalnızlarla dolu bir sınıfın ortasında...Elele yan yana oturdular bütün tenefüs...Ama öyle böyle değil o 10dklık tenefüs 10 ders oldu bitmek bilmedi.Hayır sadece öyle sessiz sakin otursalar iyi...Canımlar cicimle böceğimler...Konuşmaları duysanız ''-Aşkım sen kapa +Hayır olmaz aşkım önce sen kapa'' telefon konuşmasıyla yarışır diyim siz anlayın artık...
Başka bir gün yine Zeliha'ylayız.Bu sefer kantine gidiyoruz.Ay gitmez olaydık.Aman bu kedi kılıklılar her yeri sarmışlar.Kantini bile...Kafamı nereye çevirsem bi kedi çifti görüyorum sanki...Hele o köşelerdeki masalar...Ne sen sor ne ben söyliyim o kadar yani...Sınıf falan da değil yani kantin ya halka açık yer masalar sandaliyeler falan herkes geliyo hatta hava soğuk olduğunda (ki bu aralar baya soğuk) bütün okul kantinde...Hocalar falan ne bilim büyük cesaret ben o kadarına kalkışamam doğrusu.
İşte böyle...Yani heryerde kediler ve kediler (!) var.Nereye gitsem burnumun dibinde bitiyolar.Gerçi bu söze göre kendime de eşşek demiş oluyorum ama yalan da değil hani.15 SENELİK TESCİLLİ YALNIZ olmakta bi eşşeklik sonuçta.
Şaka maka hiç mi iyi şey olmuyo hayatımda??Olmazmı :D
HEPSİ Bİ SONRAKİ BÖLÜMDE ;)) TAKİPTE KALIN :D
