"Sadece can sıkıntısı"
"Peki. Öyle olsun. Sadece can sıkıntısı."
19. yaş gününde herkes dışarda senin partinin keyfini çıkarıyorken terasta olmanın mantıklı bir açıklaması var mı diyorsanız, evet. Var. 19. yaş günümde aldığım yeni kararlardan biri ise Deniz ve Yavuz'un arasını yapmak. Deniz küçüklük arkadaşım oluyor. Anaokulundan beri beraberiz. Yavuz'sa kuzenim. Onunla sanırım doğduğumdan beri beraberiz. Normalde her zaman tek olmayı tercih ederim. Ama annemin ölümünden beri aniden değişen hayatıma tek başıma alışamayacğımı fark etmem çok da uzun sürmedi. Babam da tek başına toparlanamıyacağını fark ettiğinde İzmir'de sadece anılarımızı bırakarak amcamlara yani İstanbul'a geldik. Benimle yaşıt olması ve de buraya alışma sürecimde bana yardımcı olması için kuzenimin okuluna gitmeye başladım. Deniz'se olaya daha farklı dahil oldu. Deniz'in annesi Esma teyze ve babası Mehmet amca ayrılmaya karar verdiğinde Esma teyze kızını önce babasından sonra ise arkadaşından ayırmak istemedi ve bizimle birlikte İstanbul'a geldiler. Ama her ne kadar bizimle birlikte gelmiş olsalarda kısa bir süre için ayrılmak zorunda kaldık. Amcamlara yakın bir yerde herhangi bir ev bulana kadar da ayrı kalacağız. Toprak. Toprak hayatıma en son dahil oldu. Sanırım Yavuz Toprak'ı kardeşi gibi görüyor. O yüzden benim de kardeşim sayılır. Ve ben o kardeşimle ortak oldum. Yavuz ve Deniz onları ilk tanıştırdığım andan beri kavga içerisindeler. Her ne kadar biraz aptal olsamda birbirlerinden hoşlandıklarını görebilecek kadar akıllıyım. Tek başıma asla aralarını yapamayacağımı biliyorum ve ortak tek arkadaşımız Toprak. Ondan yardım istemek zorundaydım. Ve bana verdiği cevaptan bile bunu yapmanın kolay olmadığını anladım.
"Sana yardım ederim. Ama sadece can sıkıntısı."
"Peki. Öyle olsun. Sadece can sıkıntısı."
Bu arada Nisan ben. Nisan Soylu.
***
Umarım beğenmişsinizdir. Seviyorum sizi. 😘😘😘
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Bizim Tayfa
Teen FictionTüm acılarıma rağmen bir kez daha kıvırdım dudaklaklarımı. Ama bu sefer ki gerçek bir gülümsemeydi.
