Zaman

bölüm 3 değişim

Anneniz felç geçirdi,uzun süre hastanemizdedir.Ben olup biteni anlamaya çalışırken,arkamda bir ses oda ne ayşenur bayılmıştı.
–kendine gel Ayşenur!kendine gel
–hemşire çagırın çabuk!.annem koşar adımlarla bana yaklaşıyordu,gözleri kırmızı benim burda olduğumu nerden anlamıştı. ben daha söylemeden.
–ögrenirim ben !anneyim çünkü.
–...(aklımı okudu bence)
ayşenur! İyimi
–bilmiyorum anne!masum bakışlarla bakıştık yavru kedi gibi sanki. Hızlı adımlarla hasta odasına gittik,biz kapıda annemle beklerken bir kez daha şanslı olduğumu hissettim,normalde pek ağlamam ama  ayşenur ile annesini gördüm galiba ondan etkilendim  işte!
–anne iyiki varsın,beni bırakma olur mu ben sensiz bişey yapamam.
–bırakmam kızım,yanında olacağım annem bir anda duygulandı oda üzüldü galiba.
Annemin gözyaşları saçımı ıslattığını hissetmiştim kafamı kaldırdığımda annem ağlamış idi.sarıldık meğersem ben değerli bir şeye sahibimde haberim yokmuş.neyse hemşire çıktı annem hemen gözyaşlarını sildi.ben de onu izliyordum annem:
–ayşenur iyimi?
–sakinleştirici yaptık.uyuyor.bir saate uyanır biz hemşireden izin alıp içeri girdik.Ayşenur'a üzülüyordum.hoş kız bu yükü nasıl kaldıracak?ben oyle dalmısken annem ne oldu tatlım hangi yerdesin! Sonra ayşenur birden bire "anne,anne"diye sayıklıyordu.sonra uyandı,benden sarılmamı istedi,sarıldım,o da ağlamıştı ne yalan söyleyeyim bende ağladım annem geldi
–Oy,yavrularım ayşenur da yavrum sayılır bir an güvende hissettim kendimi.ayşenur da öyle hissetmişki bir an gülümsedi.hastane işleri biterken ben,annem ayşenur danışmanın oradaydık ayşenur bir an kayboldu,ben annemw söyledim her katı aradık ve baktıkkı yoğum bakımın camında annesi için ağlıyor,annem bir an kötü oldu ben ise ağlamaktan kendimi tutamıyorum.bir an doktorlar koşuşturdu,ayşenur şok içinde onlara bakıp birşey söyleyeceklerini sanarken hepsi odaya girsi sonra bir hemşire bir arabayla ilaç felan getirirken ayşenur gine bayıldı ben koşarken hemen hemşire arabayı çekti fakat ayşenur gine yerde fakat bu sefer uyanmıyordu.