Sevgili Sulli,
Son bir hafta benimle çokça ilgilendiğiniz için teşekkür ederim.
Şaşırtıcı bir şekilde beni bu sefer görmezden gelmediniz.
Tüm bu zaman cennet gibi geçti fakat bugün ne yazık ki bir tek benim bilmediğim bir şeyi öğrendim.
Yarın o kız ile evleniyorsunuz.
Hayır beni sakın yanlış anlamayın.
Sizin adınıza gerçekten çok mutluyum.
Yine de-
"Jieun girebilir miyim?"
Odamın kapısının önünde dikilen Sulli'nin sorusunu kafam ile onayladım.
Hızla elimdeki kağıdı yastığımın altına sakladım.
Görecekti elbette ama şu anda görmesi gerekmiyordu.
Ona yarın verecektim.
Yatağımın üstüne uzanmış Sulli'nin yanına gidip bende aynı şekilde onun yanına uzandım.
"Neden hala uyanıksınız ?"
Sulli'nin sorumu cevaplamasını bekledim ama cevaplamadı.
Bir süre o şekilde durduk.
"Yapacaklarım için üzgünüm, Jieun."
Sulli'nin dediklerine anlam veremeden birden üzerime çıktı.
Aynı anda karnımdaki acıyı hissetmem ile çığlık attım ama Sulli ağzımı eli ile kapattığı için bu sadece küçük bir inleme gibi duyuldu.
"Seni her şeyden çok seviyorum Jieun ama evlenmek zorundayım."
O an bunun mutluluğunu bile yaşayamadım çünkü karnımdaki bıçağın acısı daha ağır basıyordu.
O beni bıçaklamıştı !
Artan acı ile gözlerimden yaşlar gelmeye başladı.
"Sevgimin bu evliliği mahvetmesine izin veremezdim. Affet beni sevgilim."
