Cellatlar gülümsedi yine Anne Efendilerinin dizleri dibinde Boyun eğmedi hayellerim, umutlarım Zalimin zulmüne Boyun eğmek yaraşmaz bize Kan bedenden boşalır bilirim Anne Zaman aleyhine işler sinsice Dost, düşman bir olmuş utanırım Anne . Halk isyan etmiş işlenmemiş günahlarıma Suskunca çıktığım dar ağacına Umudumdur yüce divan tanrı katında Susarım Anne susarım sadece Üşür düşlerim gece yarılarında, kör zindanda Filizlenir demir parmaklıklarda hayallerim Çocukların gamzelerinde açarmış umutlar Zamansız gülümser çocuklar bilirim Anne . Körelmiş umutlarıyla diz çöker cellatlar Utanmaz küçük günahkarlar Sessizce boyu eğer efendiler suskunluğuma Bilirim ANNE tanrının adaletini suskunluğum ondandır........
