His Empress: Danaiya Hidalgo

I

Naiya's POV

" I'm so sorry Naiya, kung sana hindi ako nagpadala sa damdamin ko noon, di ito mangyayari saatin" tuloy tuloy paring umaagos ang luha ni Clara, hindi niya ito mapigilan sapagkat alam niyang una't sapul siyang ang nag-umpisa nito.

"Alalang ala ko pa kung paano mo talikuran si Kuya Fredo, para kay Niel, Clara. Pero okey lang Clara kasi kahit sobrang nasaktan si Kuya nun ay kinampihan kita dahil mahal ko ang kaibigan ni Niel na si Terence. Parehas tayong nagkamali Clara, kaya wag mong sarilinin"binigyan niya ng makahulugang ngiti si Clara bago tumayo.

"Halika ka na at baka maabutan pa tayo nila"iniabot ni Naiya ang kanyang palad sa kaibigan at tinulungang tumayo.

Nagyakapan sila habang humahakbang palayo sa kanilang pinanggalinan pero hindi pa man sila nakakalayo ay nakarinig ng sila ng sigaw.

~-

"Ok class dismiss"
What the heck! Parang hinugot ang kaluluwa ko pabalik sa realidad sa sigaw ng guro namin sa history. Tsk! Ilang araw ko ng pinapanaginipan ang scene na yun.
Ni hindi ko na alam kung realidad ba yun, kung totoo bang nangyari sa akin o panaginip lang. Yung babaeng iyon. Sino ba siya?

Nanatili akong nakaupo, hinintay ko munang umalis ang lahat ng mga kaklase ko bago ko napagpasyahan na umalis. Hindi talaga maalos sa isip ko yung babaeng yun. Kilala ko ba siya?

Hays! So much for first day of school.

First day ngayon ng school and for the record dalawa lang ang nakilala kong kaibigan. Why? Well, yung isa si Wysza Plezio (pronounced as Wisa or Wiza) siya yung dorm mate, isang plant manipulator. Funny right?

Believe me or not, yeah may kapangyarihan siya. Yung isa ko namang kaibigan ay si Dreinella Jimenez, isang water wizard. Unlike kay Wysza na natural na nakapagpapatubo ng halaman si Drei naman kailangan ng spells, witchery ang pinag-aaralan niya.

Kung tatanungin niyo ako. Wala. As in wala, I'm a mere human, lol, just joking. Seriously, I don't know my power was. I don't have any idea of what it will be.
Kung ano man yun-----

My mind was literally cut off. Ang lakas ng impact ng pagkakabangga ko to the point na napa-upo na ako.
Sakit sa balakang!
A pair of black shining shoes--wait! What! Did I say shining?!

From his pair of shoes, yes his! Lalaki ang nabangga sakin at hanggang ngayon nakatayo parin siya sa harap ko, not minding the people lurking in our side.

Gahd! Did I mention that I hate attention and I plan my whole school year to be alone as in loner. Maldita ko nuh? Haha, ganito talaga ako, minsan jolly, minsan maldita, tas minsan wala lang.

Ngunot-noo akong tumingala. What the ef!!? Wafu hashtag emoji hart hart kita niyo moody ko nuh. Masanay na kayo.

"What!?" Ay suplado ni koya. Sayang yung facelak mo.
Kahit pasakit yung balakang ko, pinilit kong tumayo mag-isa at pinagpagan ang likoran ko.

"Maka-What ka diyan! Peste" bulong ko sa sarili ko. Pero mukhang nakaabot pa ata sakanya kasi kita ko yung biglang pagtalim ng tingin niya sakin.

"Omo, si Lim loveiebabes kooo"

"Yuck! Ang pangit ng endearment mo!! "