DENİZE YOLCULUK

1.BÖLÜM...

DERSHANEYE BAŞLAYIŞIM

Dershaneye bir hafta geç başladım. Dershanenin sınıf dağılımı için yaptığı sınava girmedim bu yüzden en alt kademe sınıfa yerleştim.Sınıfta kimseyi tanımıyordum bu senenin daha zor geçeceğini anlamıştım çunku kaybedecek bir sene daha yoktu benim için ve abimin baskısı iyiden iyiye hissettiriyordu kendini. Abime bu işi sayılsalda başaramayacağımı soylediysemde bunu ona kabul ettiremedim o buraya başarmaya geldiğimi soyledi ve bu sene hiçbir bahaneyi kabul etmiyorum dedi.Ben ise uzun uza düşünceler sonucunda başarabileceğime inanmıştım ve kendimce kararlar aldım.Sabahları erken kalkıp kütüphanede ders çalışmaktan başka çarem yoktu çunku .Matematikte temelim yoktu ve en temelden başladım toplama,çıkartma,çarpma,bölme başlangıç iyidi videolu destek alıyordum kimse pek yardım etmiyordu çunku herkes kendini düşünüyordu hocanın anlattıkları yarım yamalak aklımda kalıyordu soruların cevaplarını rahatça anlıyordum ama bi yere kadar yapabiliyordum.Bizim sınıftan bi kız bizim apartmanda oturuyormuş ben tanımıyordum o söyledi tenefuste sen bizim 4. Katta oturan çocuk deilmisin diye ayakkabılarımdan tanımış o nasıl bi tanımaysa artık..Yavaş yavaş sınıfa adapte oluyordum alışmaya çalışıyordum.Sınıfa bi kız habire gelip gidip geliyordu tenefüslerde "Ela gözlüydü" .Tanımıyordum bizim sınıftan birileri tanıyordu onu onların yanına geliyordum sonradan öğrendim ki lise arkadaşıymış bizim sınıftakilerin gelip gitmesi ondanmış.Dışarda bi kere görmüştüm onu bankta sigara içiyordum önümden geçmişti.Sınıftakilerle her geçen gün daha cok muhabbet kurmaya başlamıştım adanalı bi kız vardı demirçelikten bi çocuk bizim apartmandan bi kız .Sınıf değiştirmek için tekrar bi sınava girdik bu sefer az da olsa çalışmanın gayretiyle bir üst sınıfa çıktım.Sınıfta yeni kişiler vardi yine kimseyi tanımıyordum ela gözlüde siniftaydi.Hiç muhabbetim yoktu tek ortak noktamız vardı oda sigara arada beraber içerdik sınıfla beraber oda.Kimya dersine hiç girmedim sevmiyordum yani daha doğrusu anlamiyordum hiçbir şey gün abim onada gir ne öğrenirsen kar dedi bende girdim kimya dersine.Hiç istemeyerek te olsa kimya dersine gitmeye karar verdim emir büyük yerdendi. .Evden çıktım derse 5 10 dakika geç gittim.Ben gittiğimde hoca derse girmişti samimi bir gülüşle buyur oğlum geç içeri dedi sen hiç gelmedin heralde derse dedi .Bende yok hocam gelmedim tanışma maksatlı nereli olduğumu sordu Erzurum dedim. Hoca bi an durdu ve Abooo oğlum bende erzurumda okudum üniversiteyi dedi. Bende bilmiyordum hocam bilseydim gelirdim sizi görmeye diye saçma bi espiri yaptım. Hocanın sıcak kanlı ve samimi olması beni dersi dinlemeye ve anlamaya yöneltmişti.Üzerinde başarılı olamayacağıma inandığım bir dersi anlamaya öğrenmeye hatta üzerinde sorular çözmeye başlamıştım.Kimyaya olan ilgim günler geçtikçe ve bununla kalmıyor daha çok çalışmam gerektiğini düşünüyordum. Aslında bu düşüncem bana emsal niteliğinde bir ders vermişti.Çünkü başaramayacağımı düşündüğüm her işte kimya aklıma gelecekti ve umutlarım tekrardan yeşerecekti.Dersten sonra bi gün hocanın yanına gittim ve bana kimya konu anlatımı kitabı onermesini rica ettim işte o gun aslında her şeyin fitilini ateşlemiştim.Sevginin sevmenin ve sevilmenin .Önerdiği kitabı aldım ve çözmeye başladım.Fakat çözemediğim sorular vardı.Hocanın yanına gittim ve hocam ben testi çözmeye başladım ama çözemediğim sorular var.
Hoca:Getir bakalım beraber Mertcim Ela gözlü hocayı görünce oda yanına geldi.
Ela gözlü direk hocaya nasılsınız hocam dedi.Ben sanki hiç orada yokmuşum gibi davrandı oysa ki ben ondan gözümü alamıyordum nedensizce kalp ritmim değişi vermişti.
Hoca:Bizde mertle soru çözüyorduk yapamadığı sorular varmış
Ela gözlü:Bende size katılabilirmiyim diye sordu hocaya .. Hoca tabikide katılabilirsin fakat benim vaktim yok beraber çözseniz olur mu çoğunu senle çözmüştük zaten dedi hoca.
Benim içimde hafif bir kıpırtı oluştu nedensizce kalp ritmim değişmişti .Biz soru çözmeye geri döndük soru anlatırken o kadar masumdu ki gözlerimi ondan ayıramıyordum O anlatıyordu ben ise gözlerimi hiç kırpmadan ona bakıyordum.Çözeceğimiz soruların sonuna gelivermiştik ve bana dönüp anladın mı diye sordu.
Ben ise o sırada onu izlediğim için anlamadığımı söyleyemedim
Hı hı anladım dedi.
O ise bakışlarımdan ve konuşmalarımdan anlamadığımı anlamıştı ve bana bakarak yarın bu soruları istersen sana tekrar anlatabilirim dedi.Bende olabilir aslında dedim.Kitaplarımı toplayıp çantama koymuş evin yolu tutmuştum.Eve giderken içimde küçük çoçukların heyacanı vardı .Yürürken adımları hızlı hızlı atıyor ve hep onu düşünüyordum yürüdüğüm yolda.Yarını iple çekiyor günün bir an önce bitmesini istiyordum...