the secret love between two friends (nederlands)

POLITIE, OPENDOEN.

"er is ingebroken"....

ik kijk jens sprakeloos aan. "jens dat is... dat is verschikkelijk". stotter ik langzaam.

ik sta op en loop het huis rond, jens gaat op de bank liggen. Jens zijn moeder verdient best veel, en ik merk al gauw dat de duurste objecten weg zijn. ik loop richting jens en ga bij hem zitten, ik toets het nummer van mevrouw jansen in.

Hallo dit is de voicemail van maaike jansen, spreek wat in na de piep. "mevrouw jansen , zou u mij zo snel mogelijk terug willen bellen?".

jens kijkt me ernstig aan, "mijn moeder had al thuis moeten zijn..".

met een zelfgebakte pizza , het is gewoon een pizza van dokter oetker maar oke, loop ik naar boven. jens ligt in bed. hij gaat rechtop zitten en kreunt zacht. ik zie het verdriet nog in zijn ogen staan. hij stopt gretig een punt pizza in zijn mond.

"vertel me nu eens precies wat er gebeurd is jens".

"nee loreen ik ben moe". snauwd jens.

"maar jens..".

"nee is nee loreen".

hij draait zijn rug naar me toe en slaat de deken over zich heen. ik loop naar beneden met de overgebleven pizzapunten.

ik trek mijn shirt over mijn hoofd heen en gooi het tegen de muur aan. ik ga naast jens liggen. de deken ligt niet helemaal goed, waardoor ik de sixpack van jens kan zien, ondanks ik dit helemaal niet erg vind besluit ik toch de deken goed te leggen. "loreeennn". jens opent zijn ogen slaperig en draait naar me toe.

"ja?".

"je bent zo mooi".

"ik dacht dat je boos was?".

plotseling neemt jens mijn gezicht in zijn hand en plaatst zijn lippen op de mijne. hij zoent me zachtjes en zijn handen glijden naar mijn heupen. ik ga met mijn tong naar binnen en we zoenen nu hevig, ik streel hem langzaam, ik probeer zijn gulp los te krijgen maar het lukt niet. gelukkig helpt hij me , en doet hij het zelf.

opeens horen we hard luidruchtig geklop op de deur. "POLITIE, OPENDOEN!". halfnaakt springen we beide op van de schrik. de deur gaat met een ruk open. de politieagenten kijken ons aan, we trekken allebei de deken een stukje op. ik loop rood aan. "POLITIE GEEN BEWEGING". we blijven zitten en de politie agenten lopen voorzichtig het huis door. ze komen weer terug in de kamer, en ondertussen hebben we onze kleren aan getrokken. "MEE NAAR HET BUREAU JULLIE". we zwijgen allebei.

we stappen uit bij het politiebureau. we komen in een verhoorkamer, de politieagenten verlaten de kamer. jens en ik kijken elkaar verward aan. we zwijgen. de politie agent gaat zitten en kijkt ons ernstig aan. "ik ben agent nurris en ik ga jullie vertellen wat er aan de hand is". "oke.." zegt jens. "jens jansen, je moeder is meegenomen door de inbrekers, ze is ontvoerd". het word stil en jens staard verdrietig voor zich uit. hoe suf het er ook uit zag , ik gaf hem een omhelzing. hij legde zijn armen om me heen en zijn tranen stroomden over mijn shirt heen.