Sunday

~1~

Amsterdam ရဲ႕ ​​ေႏြဦးရာသီဟာ ႀကံဳ​ေနက်ထက္​​ေတာ့ အနည္​းငယ္​သာယာတယ္​လို႔ဆိုနိုင္​တယ္​။

ဒီရာသီမွာ နွင္​းပန္​းျဖဴျဖဴေတြပြင္​့တက္​တယ္​။

မ်က္​စိတစ္​ဆံုးျမတ္​ခင္​းျပင္​ႀကီးထဲ ခပ္​​ေသး​ေသးဝိုင္​းဝိုင္​းနွင္​းပန္​း​ေလး​ေတြျပည္​့​ေနတဲ့ျမင္​ကြင္​းဟာ သိပ္​လွတယ္​။

ၿပီး​ေတာ့ အဲ့ဒီျမတ္​ခင္​းထဲ ျဖတ္​​ေျပးရတာကို ခ်န္​​ေယာလ္​ သ​ေဘာက်တယ္​။
ကြၽန္​​ေတာ္​လည္​းသ​ေဘာက်တယ္​...(ခ်န္​​ေယာလ္​နဲ႔အတူ​ေျပးရတဲ့အခါ)

မ်က္​စိကိုစံုမွိတ္​ လက္​ကိုဆန္​႔တန္​းၿပီး အားကုန္​​ေျပးလိုက္​ရတဲ့အရသာ...
အင္​း... ခ်န္​​ေယာလ္​အနားမွာေနရတာၿပီးရင္​ ဒုတိယအ​ေကာင္​းဆံုးခံစားခ်က္​မ်ိဳးပဲ။

လြန္​ခဲ့တဲ့နွစ္​အနည္​းငယ္​တုန္​းကလည္​း ဒီျမတ္​ခင္​းျပင္​ႀကီးထဲ ခ်န္​​ေယာလ္​လက္​ကိုဆြဲၿပီး ​ေျပးခဲ့ဖူးတယ္​။ (ခ်န္​​ေယာလ္​အားတဲ့ တနဂၤ​ေႏြ​ေန႔တိုင္​း)

အဲ့ဒီတုန္​းက​ေတာ့ တစ္​​ေလာကလံုးကို ပိုင္​ဆိုင္​ထားရသလို ခံစားခ်က္​မ်ိဳး​ေပါ့။
အခ​ု​ေတာ့ အင္​း အခုလည္​း သိပ္​​ေတာ့မထူးျခားပါဘူး။
စိတ္​လြတ္​လပ္​လြတ္​​ေျပး​ေနရတဲ့အခါ ​ေလာကႀကီးတစ္​ခုလံုးကိုပိုင္​ဆိုင္​သလိုခံစား​ေနရတုန္​းပါပဲ။ (ပတ္​ခ်န္​​ေယာလ္​မွအပ)

ခ်န္​​ေယာလ္​နဲ႔အတူ​ေျပး​ေနရတဲ့အခါ နွင္​းပန္​း​ေတြပိုၿပီးလွလာတက္​တယ္​။
ကြၽန္​​ေတာ္​စိတ္​ထင္​တာလဲျဖစ္​​ေကာင္​းျဖစ္​နိုင္​ပါတယ္​။

ကြၽန္​​ေတာ္​့အထင္​ ခ်န္​​ေယာလ္​ကပိုလွသလိုပဲ။
အဲ့လို​ေျပာတိုင္​းခ်န္​​ေယာလ္​စိတ္​ဆိုးတက္​​ေပမယ္​့ ခ်န္​​ေယာလ္​က တကယ္​လွတယ္​။

ၿပီး​ေတာ့ သူရယ္​လိုက္​တဲ့အခါ ပန္​း​ေတြလည္​းပြင္​့တက္​​ေသးတယ္​။

ဒီျမတ္​ခင္​းႀကီးရဲ႕ဟိုဖက္​ျခမ္​းမွာ ​ေမပယ္​ပင္​အႀကီးႀကီးတစ္​ပင္​ရွိတယ္​။
ကြင္​းျပင္​ႀကီးကိုအစအဆံုးျဖတ္​​ေျပးၿပီးတဲ့အခါ အဲ့ဒီ​ေမပယ္​ပင္​ႀကီး​ေအာက္​မွာထိုင္​ၿပီး​ေနဝင္​ခ်ိန္​ကို​ေငးတယ္​။
နွစ္​​ေယာက္​အတူတူ​ေပါ့...။