İsimsiz

1.

Gülerken, aklıma saniyelik gelen kötü düşünceden bütün moralim sıfır oluyor.

Birden bire bu içimdeki sıkıntı neyin habercisi. Niye birden bire moralim bozuluyo. Kendi kendimi avutmaya çalışmak hiçbir işe yaramıyo. Mutlu olamıyorum düşündükçe üzülüyorum ama bu bi saniyelik histi,hissettim artık neden gitmiyo. Üzgünken üzgün olduğumu yansıtmak istiyorum.

Yine o his baş gösterdi. Bu his kıskançlık mı, üzüntümü!  yanlış kişiyemi gösteriyorum.?

Bugünden itibaren bi karar aldım,oda şudur ki; sana nasıl davranıyolarsa öyle davran. Yanında biri olduğu zaman seni unutan eğlenmesine bakan, yanındaki gittiği zaman tekrar kürkçü dükkanına dönenlere hak ettiği gibi davran.

 
Bu ne kadar kendime itiraf etmek zor olsa da gerçekleri dile getirmem gerekiyo

yoksa canı yanan yine ben oluyorum.

İnsan kılığına girmiş menfaatçiler.