Back with my promise

Chapter 4: everything about her

Mirai's POV

"I'm sorry. I didn't feel the need to tell you guys about my story. Ayaw ko na kasing ikwento sa iba. Maaawa lang kayo sakin. Hehe" Smiling as I let out an awkward laugh.

"Pero kaibigan mo kami, Tin. You can tell us everything. We will listen. We'll help you get through this." Nag aalalang sabi ni Oliver. He really does know how to charm people. HAHAHAHA grabe teh sabi naman kasi sayo fragile ako.

"Maraming salamat ha. Di pa rin nagbabago trato nyo sakin kahit matagal na tayong di nagkikita. Kaya love ko kayo eh hahahahaaha" medyo nawala na yung tension sa hangin wooo kanina parang di na nila ko mapapatawad eh lol.

"Oo naman. Wala namang nagbago sa pagiging magkaibigan nating lima. Diba? Hahaha" masayang sabi ni Fran.

"Actually nang dahil sa trauma nagkaron ako memory gap kaya konting konti lang yung mga naaalala ko sa mga memories nating magkakaibigan." I said in a sad tone. Sayang kasi at tyaka parang may kulang sakin. Alam mo yun? Like there's something missing.

"Okay lang yan ano ka ba. Tutal nandito ka na, edi gumawa na lang tayo ng bagong memories!" Masayang sabi ni daryl. Tumawa kaming lahat dahil sa malakas na sigaw ni daryl. Pero pansin ko lang, bakit kaya ang tahimik ni kian?

--

Nadischarge naman na agad ako sa hospital at umalis din kaagad si tita Ivy dahil madami pa syang trabaho. Okay lang naman sakin naiintindihan ko. Hihihi

Sayang naman, first day na first day absent kami. Nadamay ko pa sila daryl. Kaloka.

Napagdesisyunan naming bukas na lang pumasok para makapagpahinga pa ngayon. 

"Nana! Nandito ma po kami!!"

"Miraii!! Okay ka lang ba be? Nabalitaan ko kay kian. May gusto ka bang kainin ha?" Makikita mong nagaalala talaga sya sakin. I kind of miss mommy. Alam nya kayang nagkapanic attack ako?

"Okay lang po nana. Alam ko po pagod din kayo. Magpapahinga na lang po ako sa taas mamayang dinner na lang po ako kakain" I said then smiled at her.

"Osige. Sabihin mo lang pag may kailangan ka ha?" Sabi nya at umalis na. Umakyat na ko sa kwarto at humiga sa kama.

Hayyyy. It's been a long time since I had a panic attack. I thought I'm okay na, di pa pala huhuhuhu kaloka talaga. Sino ba kasi yung mga nangtrip sakin? Akala ata nakakatuwa sila. Makatulog na nga lang!!

Third person's POV

"Narinig nyo ba yung sinabi ni tin kanina? Nagka memory gap sya? In other words, memory loss! Baka nakalimutan nya na rin yung promise?" Nag aalalang tanong ni oliver

"Alam namin, di kami tanga oliver. Well possible yun pero baka naaalala nya pa yun baka hindi nya na lang naiisip kasi matagal na." Madiing dabi ni daryl

"Or baka naman hindi nya sineryoso nung nag promise sya satin dati? Seriously guys, move on! We made that promise a long time ago! She probably forgot all about it." Iritang sabi ni kian.

Natahimik ang apat na lalaki sa sinabi ni kian dahil na realize nilang may point ito.

"But we can't just give up right?" Disappointed na sinabi ni fran.

Mirai's POV

Shit. You wake up after a long nap then this?

Anxiety attacks are the worst. Well, palagi akong nagkakaganito after a panic attack.

Fast heartbeat, sweating, dry mouth, and most of all, I'm trapped in my own thoughts. Overthinking and everything.

I look at the clock and it's 7 in the evening. Pinilit kong bumangon para tignan yung sarili ko sa salamin

Umiiyak ako. Pano ako magpapakita ng ganto itsura?

Pumunta ako sa banyo para maghilamos, namumula yung mga mata ko pero okay na to. I have to show them I'm okay. I have to be.

Lumabas ako ng kwarto at bumaba papunta sa dining room. Nakita ko silang kumakain na ng hapunan. Sabay sabay silang lumingon sa direksyon ko.

"Uy tin gising ka na pala-- oh bat ang pula ng mata tyaka pisngi mo?" Nagtatakang sabi ni Fran.

"Ahh kakagising ko lang kase, ang tagal ko rin kasing natutulog."

"Tama na yan, kumain na kayo." Pagbabawal ni nana.

"Bakit ang tahimik ng iba? Galit ba sila?"

"Ayaw na ba nila akong maging kaibigan kase hindi na ako yung tin na kilala nila dati?"

I sat silently as I drown in my own thoughts. Getting anxious all the way. Nilagyan ni nana ng pagkain yung plato ko.

"Do they even want me here?"

Gustuhin ko mang lumunok, hindi ko magawa dahil sobrang nanunuyot yung loob ng bibig ko. I was about to get the pitcher when I noticed that my hands are shaking violently.

"Oh mirai, bat nanginginig yung kamay mo?" Nag aalalang tanong ni nana

Agad kong binawi yung kamay ko at nakitang lahat sila ay nakatingin sakin.

"Now you've done it. They're gonna say you're a drama queen."

Naramdaman kong may tumulong mainit sa pisngi ko.

"Why are you crying? Okay ka lang ba tin?" Lumapit si daryl sakin pero bago pa sya tuluyang makalapit sakin ay tumakbo na ako papuntang kwarto ko at tsaka nilock yung pinto. Lalong bumilis yung tibok ng puso ko.

Napasalampak na lang ako sa sahig. I curled up and hugged my knees while crying.

I think I'm gonna die.