O gün boranın doğum günü için doktorlarımızdan zorla da olsa izin almayı başardık. Onu çocukluğunu hiç yaşayamadığı için luneparka götürüp çocukluğundan az da olsa mutlu olması için elimden geleni yapacaktım.
- Hadi gidiyoruz bora.
-Nerye gidiyoruz ki hem bizim hastaneden çıkmamız yasak.
-Ama bugün değil hadi kos.
Elinden tutup hemen odaya çıkardım ceketlerimzi aldıktan sonra hemen hastaneden çıktık . Sanki şimdiden anlamıştı çocukluğuna götürecegimi yüzünde öyle bir gülümseme vardı ki doğduğundan beri annesini göremeyen bir çocuğun annesini ilk görüşür gibi. Luneparka yaklaşınca anlamıştı oraya gideceğimiz kulağımı eğilip sessizce
- Sen benim cocouklugumsun dedi.
Böyle bir insanı sevmemek ne kadar saçma olurdu. Önce Bana pamuk şeker aldı sanki benim doğum günümmüş gibi sonra birlikte atlı karıncaya bindik o kadar eğlenceliydi ki. Daha sonra onu dönme dolaba binmek için zorladım korktuğunu söyledi ama beni kıramadı. Evet birlikte gökyüzündeydik yıldızlara değmek için savaşıyorduk ama ben yıldızıma her defasında dokunuyordum o benim yanında parliyrodu. Benim yıldızım boraydı.
-Herşey çok güzeldi bora teşekkür ederim senin doğum günü olmasına rağmen ben daha çok eğlendim.
-Papatya Benim hergun doğum günün o hastane koridorunda gözünü açtığımda seni görünce tekrar doğuyorum. Sadece bugün mutlu olmama gerek yok ben senile hergun mutluyum.
Dedi icimde kelimelere dökemedim o kadar güzel hislerim vardı ki.
O an onunla o saniyede ölmek istedim canım yanmazdı çünkü o benim yildizimdi birlikte gökyüzüne çıkabilirdik.
