Yours Truly

Simula

"Miss ako agad? Galing lang natin ng prom ha?" sabi ko sa kanya pagkadating ko dito.

Nandito kami sa Track30. Isang park malapit sa condo ko. Nagcocondo ako simula ng maghiwalay si mommy at daddy. Nagkaroon si mommy ng sariling family and so on.

"Just Sit Iya." Umupo namin ako sa tabi niya dun sa pangalawang bench.

So much for that. Right now, kasama ko ang lalaking nagpapasaya sa akin. The guy who's always there for me. To comfort me. To listen to my pathetic stories. I feel so safe and contented kapag nasa tabi ko siya.

Nakaupo lang kami at tahimik. Alam mo yung feeling na binabalance yung atmosphere sa pagitan namin.

"Iya." Hinarap niya ako and he kissed me. He kissed me as if I'm the only girl in his life. I feel so happy just being with him.

Naalala ko pa noon.

Nang nag-eight ako. Inaaproach niya ako at tinanong ako kung bakit ako umiiyak ako. Sino ba namang hindi iiyak matapos mong mag-aral mag bike tapos tumumba ka. Dun ko siya unang nakilala.

Simula nun naging malapit kami sa isa't isa. Natuwa pa nga ang daddy dahil masaya na daw akong ulit naglalaro. Siya rin yung taong nagcomfort sa akin nung iniwan ako ng daddy ko at pumunta siya ng Canada. High school Freshmen ako nung lumipad si daddy pa Canada. Buong araw akong nagkulong sa kwartro, pero nung buong araw na yun siya nandun siya at kinocomfort ako. Feeling ko nun lahat nalang ng tao iiwan ako.And He told me.

"Iya. Please stop crying. I'll never leave you alone."Hagulgol lang ako ng hagulgol.

Those days past and naging okay ako. Hanggang one time. Kinausap ko siya.

"oy! sabi ni yaya Rose bumisita ka sa condo. Hinahanap ka." sigaw ko sa kanya habang dinidilatan ko.

"Ayaw ko!" Aba. Sinigawan din ako. Kung di ba naman bastos tong kaibigan ko. Nako,pasalamat ka sobrang bait ko.

"At Bakit?!" Sigaw ko sa kanya pabalik. Siguraduhin niya lang maayos rason siya dahil malalagot ako kay yaya. Aba tinalikuran lang ako bastos!

"Bakit nga?!" Hindi ko na pinansin ang mga nagtitinginan ang ilan naming kaklase dahil sa pagsigaw ko. Di rin naman nila pansin dahil sa ingay.

Tumigil siya. Hinarap ako lumapit sa akin. Sabay hila sa akin palapit sa kanya. Naramdaman ko ang init sa mukha. Shit! I think I'm blushing. Nako pasalamat siya gwapo siya kung hindi masasapak ko mukha niya pero come to think of it nasa gitna pala kami ng classroom.

" Kasi Nahuhulog ako sayo" Bulong niya sa akin.Lumayo ako sa kanya. At tiningnan ko siya ng may pagtataka. Nadapa ko ba siya nung lumapit siya sa akin? Parang di naman ha?

Bastos din to eh noh! Aba! Tinalikuran lang ako at iniwan din. Maraming iiyak na babae sa kaibigang kong mang-iiwan. Pero wait-

"Oy! Nadapa ba kita?!" sigaw ko sa kanya ng palabas na siya ng pintuan. Aba tumigil pero di humarap.

I repeated my question but he just left. What the heck?!

Buong gabi kong inisip yun. Anong nahuhulog? Mababaliw ako. Sa kakaisip. Ayaw kong magassume sa mga naiisip ko.

Ilang araw niya akong iniwasan. Nagtaka ako at patuloy na iniisip kung ano ba talaga nangyayari.Hanggang isang araw sinabi niya sa akin na nagugustuhan niya na ako. Kaya siya lumalayo dahil natatakot siya. Sinugurado ko sa kanya na walang siyang dapat ikatakot dahil nandito ako.

Pero balik tayo sa Track30.

Nang naghiwalay kami.

"30" Sabi niya.Tiningnan niya ako sa mata.