Ölümcül bir ihtiyacın karanlık girdabında sonsuz haykırışlarla kayboldum ben.
İçimdeki ışığı parçaparça ayağımla ezip, tüm iletim yollarını kesip, alevini üfleyip söndürdüm ben zamanla körleşen bazı duyguların yenilerinide yok ettim hayatın içine ettim ben.
Hiç özür dileyip af istemedim ben. Asi yanımla kavga edip barışıp belkide yalnızca nefret ettim ben.
Hep bendim.
Yalnızca ben.
Hiç fethedilmemiş topraklar, kesfedilmemiş buluşlar gibi biz yoktu karanlık girdabımda.
Karanlık girdap ise hayatımdı.
Belirli şeyler için vardım.
Belirli şeyleri ise yok saydım.
İlkimi sonumu kaybettim bir dahadabulamadım.
Öfkeyle.
Nefretle.
Hırsla.
Amaçla yada amaçsız.
Aklımızdan geçen her şey amacımız değildir.
Nasıl ruhen kilitleip delicesine istediğimiz şey amacımızdır.
Amcım ne mi?
Çok kısa zamanda ...
