deniz'in o mükemmel kokusunu içime çektim kendimi kumların arasına bıraktım. denizin dalgalarının o çıkardığı sesler sanki hepsi bir ahenk içinde kıyıya vuruyor gibiydiler. gözlerimi araladım yıldızlara bakmaya başladım genellikle suya yakın olan yerlerde daha fazla yıldız görünür. gökyüzü muhteşemdi saatlerce burda kumların arasında yatabilirdim. gözlerimi tekarar kapatıp düşünmeye başladım fedakarlık? hiç oturup düşündüm mü bu hayat için ne kadar fedakarlık yaptığını annem tam bir melektir. tek başın bizi büyüttü. beni sarıp saçımı okşayıp prensesim diyecek bir babam hiç olmadı. annem onun yokluğunu hissettirmemek için elinden geleni yaptı ama baba çok farklı bir kavram
adımın seslenmesiyle düşüncelerimden sıyrıldım
"mira". dedi güzel ikizim meyra naz anneme cok benzerdi kumral saçları ,beyaz teni ve ben burdayım diye bağıran ela gözleri vardı onun aksine ben simsiyah saçlı ,denizi andıran mavi gözleri olan biriyim annem babam benzediğimi söyler bu kendimden nefret etmemi sağlıyordu annemin bana herbaktığında acı çekmesi hoşuma gitmiyordu. meyra çoktan yanımda yerini almıştı
"merak ediyorum"dedi
"neyi".dedim
"babamızı"dedi kalbim sıkıştı biranda ne diyeceğimi bilemedim. ona baktım gözleri dolu bir şekilde yıldızlara bakıyordu.daha fazla üzülmemesi için ayağa kalktım. üstümü silkeledim
"kalk hadi eve gidelim meyra annem merak etmiştir." dedim ayağa kalktı üstünü silkeledi yola koyulduk 10-15 dakika sorna eve gelmiştik sokağın başında siyah arabalar görmüştüm bizim evin önünde ne işi var meyra da görmüştü bakışıp hızla koşmaya başladık. evin önüne geldiğimizde içerinden bağırış sesleri geliyordu içeri bağırarak girdim
" noluyor burda! ".dedim gördüğüm kişiyle şok oldum babam burdaydı tunahan demir tam karşımdaydı babamın "mira,meyra"diyip kucağını açıp bize yaklaştı sarılmasına izin vermeden ittim onu meyraya baktığımda ağlıyordu.
"hangi yüzle gelebildin buraya tunahan demir"diye bağırdım annem masal şokla bana baktı babamı tanıyordum annemle ikisinin fotoğraflarını görmüştüm. babamı yani tunahan demir'i bulmak çok kolay olmuştu adamın otel zinciri vardı adamın
"yapma böyle kızım "dedi babam olucak şahıs anneme baktığımda bana "sakin ol deniz"dedi annem annem bana hep denizim derdi masmavi gözlerimden olsa gerek annem ben 12 yaşındayken bana ve meyraya anlatırdı babamın kendine benzeyen bir kızı olsun istermiş.kızları olursa tek'i mira deniz diğeri meyra naz olsun isterlermiş şans eseride annem ikiz çocuğa hamile kalmış bize bunları annemin günlüğünde okumuştum. düşüncelerinden sıyrılmama yardımcı olan kollar beni sarmıştı bir erkek itip yüzüne baktığımda cok benziyorduk masala tek yumurta ikiziydik o anneme çok benziyordu. babamı şimdi görünce ne kadar çok benzediğimizi tekarar farkettim önündeki çocuğun ela gözleri ve siyah saçları esmer teni vardı ağzını aralayıp
"ben senin abinim"dedi belki bu oyun içinde en masum kişiler bizdik. mira onun bir suçu yok diye tekararladım kolarımı açıp abime sıkıca sarıldım. aynı şekilde oda bana gözlerimi kapatıp erkekesi koksu ve nane kokusuzunun bir araya gelmesiyle oluşan o kokuyu içime çektim. benden ayrılıp meyraya sarıldı. babama baktım gözlerimin içine bakıyordu. sanki ona sarılmamı ister gibi meyra abimden ayrılıp babama sarıldı babam ağlamıştı koskoca demir holdingin başkanı yeraltının 2 numarası olan adam oldum yerde dikilmeyi kesip salona geçtim birde ne göreyim dedem babamın babası mete demir tekli koltukta o kadar asil oturmuş ki adam ne kadar yaşlı olsa bile karizması hayal yerindeydi koltuğun iki yanında dikilen korumalara baktım. gözlerimi onlardan çekip mete demir'e baktım.
"torum"dedi elliyle gel işareti yaptı yavaşça adımladım ayağa kalkıp bana sarıldı iki yanağından öptü saygısızlık olmasın diye elini öptüm ve çekildim
babam ,annem ,kardeşim ve abim salona girdi annem çok mutluydu ve ağladığı ela gözlerinin kızarmasından belliydi. bize dediki
"toparlanın istanbul'a gidiyoruz".dedi herşey cidden bu kadar basitmiydi anneme şok olmuş bir şekilde baktım
