∞ İMKANSIZIMDIN SONSUZUM OLDUN ∞

KARDEŞLİK...!

2. BÖLÜM

Bana kardeşim demişti . Nerdan çıkmıştıki şimdi bu kardeşlik . Bide bundan sonra bir birimize kardeş diyecekmişiz . Mecburdum kabul edecektim, çünkü benim bir sevgilim vardı. Bu günümde böyle geçti Pek de geçti sayılmaz aslında gece boyunca onu düşündüm kardeş kelimesi kafamda yankılanıp duruyordu. Öylece uyuya kalmışım . Yüz tatilinin butmesini dört gözle beklerken nihayet yaz tatili yarın bitiyordu. O gece bitmik bilmedi. Cemden de ayrılmıştım bu arada sadece o vardı . Onun izinde sadece ben olmak için büyük caba gösteriyordum . Olacaktım da bundan emindim taa ki "Onun SEVGİLİSİ olduğunu " öğrenene kadar . İşte bu sefer yıklımıştım tüm cabalarım boşa gitmişti . Bundan sonra ne yapacağımı bilmiyordum. Nasıl onun sevgilisini kabullenecektim, ben onun için sevgilimden ayrılmışken nasıl onun sevgilisi olurdu. Tabi bir de şu kardeş kelimesi var nasıl kardeş gibi davranacaktım ona. Dersler bitmişti . Yolda sadece ben varmışım gibi anlamsızca etrafıma bakarak yürüyordum . Elimden ağlamaktan başka birşey gelmiyordu. Tüm gün ağladım. Onu seviyordum. O ise başkasını, yarın okula nasıl gidicektim. Onun başkasına ait olduğunu bile bile o cennet gözlerine nasıl bakacaktım, nasıl kardeşim diyecektim. Bu aşkı unutmalı mıydım? Yoksa aşkım için savaşmalı mı? Kafam çok bulanık bir hal almıştı. Kardeşliği kabullenecektim.Ona yakın olmalıydım. Ama kardeşliğe alışmalıydım. Günler geçiyordu. Ne kadar kardeşmiş gibi davransamda her kardeşim dediğinde bana canım yanıyordu gözlerim doluyordu, kalbim param paça oluyordu. Unutmam gerekiyordu. Cem'le barışmaktan başka çarem yoktu. Hiç değilse o beni seviyordu bu durum belki Ömeri'i unutturmaya yarayabilirdi. Ne kadar kendimi kandırsamda olmuyordu. Başaramıyordum nasılda bağlanmıştım bu kısa sürede hem de o beni kardeşi olarak görürken 8.sınıfın sömestir tatili yaklasıyordu. Onunla her gece olduğu gibi yine telefonla konuşuyorduk. Sabah okul, okul çıkışıda dershane olmasına rağmen sabaha kadar telefonda konuştuk. Okula gitmicektim normalde çok uykusuzdum. Kesin yarın okula gel kimse olmaz beraber otururuz dedi. tabi ben plotonik aşıkda onun dediğine yaptım saat 6:30'da telefonu kapattık. direk kalkıp hazırlandım saat 7:30'da okula gittim. Gelmemişti ömer okula gelmemişti Uyuya kalmıştır 2. ders gelir. 3. ders gelir, 4. ders gelir... bekle bekle okul bitti... Gözlerim doldu ama ağlamadım. Okulun kapısından çıktım. Aldığım haberle öldüm...

Ömer sevgilisiyle yani Arifeyle buluşmaya gitmişti. Beni okula çağırıp o şıllığın yanına gitmişti. Tek kelime bile etmedim. Direk eve gittim . Hazırlanıp dershaneye gitmek için servisi beklemeye başladım. Ömer koşarak geliyodu. Nefes nefese kalmıştı. Onu görünce ağlamaya başladım Bana dayanamadı. Hiç değilse hatalı olduğunu biliyordu Hala ona hak veriyordum Ağzına sıçtığım bi kız yüzünden nelere katlanıyordum Ama herkes görecekti. Herkes izleyip görecekti o kahbede beni bekletmenin hesabına verecek ti...

ve sonunda amacıma ulaştım...