Merhaba ben belinda, annem ve ben beraber yaşıyoruz babam ben 2 yaşındayken öldü.Annemle aramız çok iyidir ama bazen tartışıyoruz tabi.her anne ve kızın olduğu gibi.şimdi geldim 12 yaşına o yaştan beri babam yok .ama neyse hikayeme geçeceğim ;
Otobüste idik sanki biri arkamdan beni ittiriyordu.Arkama döndüm biri yok,yine ittirdiler yine baktım,biri yok çok şaşırdım acaba ben mi öyle hissediyordum neyse tabiki yanımda ablamda vardı,yoksa ben burada nasıl tek başıma olacaktım. Ah size söylemeyi unutmuşum ben ilk kez İstanbul A geliyorum annem Bursa'da kalmayı tercih etti biz ise ablamla buraya geldik ablam 18 yaşında,neyse devam edelim ittiriliyordum,bakıyordum biri yoktu yine baktım ve yine biri yoktu ablam neden baktığımı merak etmişti sanırım,sordu ; neden arkana bakıp duruyorsun ? Ablama durumu açıkladım ve ablamda izlemeye geçti izledi acaba gerçekten otobüste biri beni ittiriyormuydu ? Ve ablam'dan yanıt geldi hayır kimse seni ittirmiyor neden yalan söylüyorsun ?
Ama ama ama ben yalan söylemiyorum gerçekten biri beni ittiriyordu,hissetmiştim,ablama yalan söylemediğimi izah etmeye çalışıyordum ama ablam ;
Kulağını kapatmış la la la la la la diyordu işte buna sinir oluyordum. neyse susmuştum benden özür dilemesini bekliyordum ama hâlâ özür dilemiyordu neyse yine sustum gezeceğimiz durağa gelmeyi bekliyordum. En sonunda gelmiştik önce ablam indi sonrada beni indirdi tam o sırada ablam kocaman bir şeker dükkanına doğru koştu ve bende bir anda benim yaşıtlarımda bir çocuğun üzerine düştüm,gülümseyerek bakıyordu bende ona baktım,güldüm ama ondan özür dileyemedim sanki ondan etkilenmiştim, ama onunla bir daha karşılaşamayacağımı ve kendi şehrime gittiğimde onu tekrar göremeyeceğimi bildiğim için de vazgeçmem gerektiğini anlamıştım ama vazgeçemiyordum,neyse bir anda çocuğa dalmış, ve ablamı unutmuştum biran önce ablamı bulmalıydım,oh neyse ki ablamı tam karşımdaki şekerci dükkanında görmüştüm. Hemen yanına koştum ama olanları anlatmadım yani hoşlandığımı filan. Tam şekerci dükkanına girdim ki ablam her zamanki gibi pazarlık yapıyordu,ama anlaşılan adam pazarlık konusunda ısrarcı gözüküyordu ve ablam pazarlığını yapamadan içi şeker dolu poşetlerini aldı ve çıktı. Pazarlık yapamadığı için üzgün gözüküyordu anlaşılan İstanbul 'U beğenmemişti 1-2 gün sonra dönmemiz gerektiğini söylüyordu ama ben dönmeye niyetli değildim ablama gitmemek için ısrar ettim ama dinlemedi hep İstanbul'un trafiğinden,kalabalığından ve sapık insanlarından söz ediyordu. Ama en ona yalan söylediğimi inandırmaya çalıştığım zaman beni dinlemediği gibi şimdide ben onu dinlemiyordum. Evet ablamın istanbulda 'ki kiralık evine otobüsle gidiyorduk ve otobüste kimi gördüm tahmin edin ! Evt üzerine düştüğüm çocuktu umursamadım,otobüsten indik ve yollarımız aynı idi
