Memories of You (Book 1 of Memories Trilogy)

Chapter 10: Dream or Memory

Chapter 10: Dream or Memory?

Jane's POV

"Jane, let's talk."

Yeah, I think we really need to talk; to settle things, to clear things and to understand my feelings.

"Sure."

I look at Neth who's now seems.....worried? Kunsabagay, naikuwento ko na rin sa kanya ang mga pinagdaanan ko. I know she understands. Besides I think she's a brainy, scholar nga eh! Haha, syempre proud friend here!

I squeezed her hand para magpaalam sa kanya. Babalik din naman ako kaagad pagkatapos namin mag-usap ni Alex para matulungan ko siya sa reflection paper at written report niya.

She squeezed mine back kaya iyon at umalis na kami.

Nauuna si Alex sa paglalakad at actually right now I'm feeling nervous and at the same time.....scared. But I know deep inside that I'm prepared.

Do I still love him?

I don't know.

Napansin ko na lamang na nandito na pala kami sa rooftop. Huminto siya sa paglakad pero ako naman dumiretso ako sa gilid para makita ko ang scenery.

Grabe ang ganda pala dito. Sumabay pa ang pag-ihip ng hangin kaya sumabay pati ang mga buhok ko. Ang gaan sa pakiramdam.

(A/N: See picture of Jane on the side.)

"Jane, I'm sorry. I never meant to leave without a word." Napatingin ako kay Alex na ngayon ay katabi ko na rin na nakamasid sa ganda ng lugar.

"Akala ko mga dalawang araw lang akong magtatagal dun pero nagulat na lang ako nang doon na nila ako papag-aralin. I mean, my parents want to me to attend my 7th and 8th grade there. Of course I panicked! I tried to call you but-"

"Yeah, I know."

Nagtatakang tumingin siya sa akin.

"You knew?"

Tumango ako.

"You knew my condition that time right? That should explained everything. Alex....."

Hindi ko alam kung kaya ko pang ituloy ang mga sasabihin ko dahil baka bumagsak na nang tuluyan ang mga luha ko, but I did continue anyway.

"......takot akong maiwanan. In a matter of seconds, all of them left me, my parents, my twin sister and older brother. Trauma sa akin yun. Then mom, dad and kuya Nathan came. Al came. You came. But then, dad left for U.S. for company purposes. Al left because of her family. I was depressed that time. Tapos magugulat na lang ako na....."

Then I cried. Sa hindi ko na napigilan eh! It hurts, remembering those times.

Then I felt Alex's arms around me at parang batang humagulgol ng iyak sa balikat niya.

Ganoon lamang kami. Iniyak ko na lahat para mabawasan man lang ang mga sakit at kalungkutang dinadala ko. Sobrang bigat na kasi, lalo na nang makita ko si Alex. Lahat ng mga alaalang gusto ko nang kalimutan, bumabalik sa akin.