Make me cry, I LOVE IT!

PARYTIME!

Het is nu woensdag in het verhaal....

Ik MOET dit onthouden!

Rode snoertje: Help Help!

Groene snoertje: Het gaat goed!!

Blauwe snoertje: Kan beter...

Gele snoertje: Ongemakkelijk....

Ik lees het papiertje over en over. Als ik denk dat ik het ken, overhoor ik mezelf zachtjes. Rood: Het gaat goed.... Neeeeeeee, fout! Rood is help help! Hoe moet ik dit ooit onthouden? Hoe ging mijn gedichtje ook al weer? Neeeeeeeee, ik vergeet het allemaal! Ik neem het plan nog een keer door.

1. Iedereen krijgt een kaart op het feest met een soort van opdracht. Op Britt's kaart staat:

Ik was vriendin.

Voor altijd.

Nu niet meer,

Het spijt me

Vogel uit van wie dit gedichtje is en wat er mee wordt bedoeld.

2. Laat Britt even haar gang gaan.

3. Vraag dan wat voor opdracht ze heeft (niemand weet dat het feest ook van mij is)

4. Haar ''helpen''.

5.  Britt apart halen en eerlijk zijn.

6, wat was het ook al weerrrrrrrr? Oohw wat kan ik toch dom zijn, ik vergeet gewoon de helft! Ik spiek, oohw ja! 6 was door een draadje door te knippen aan Tracy laten weten hoe het gaat. We hebben een heel slim plan bedacht. Ik neem Britt mee naar de ''muziekkamer'' en daar vertel ik het haar. Door een draadje door te knippen gaat er een liedje in de discozaal draaien. En daaraan weet Tracy dus hoe het gaat. Ik moet het echt goed weten, over een uur is het feest al!

Als ik denk dat ik het weet, ga ik mijn partykleren aandoen. Gelukkig heb ik die al uitgezocht, want ik heb nog maar een half uur over. En ik moet wat eerder zijn dan de rest. Dan kunnen ik en mijn nieuwe BFF (die vorige was dus niet FOREVER) nog even voorpraten (hahah geen NApraten maar VOORpraten).

De eerste mensen komen binnen, OOOOHW NEEEEEEEE! Het zijn Leo en Lucas! Als dit maar goed gaat..... Tracy neemt (gelukkig) het woord:

,,Heeeeeyyy, welkom op mijn superrrrrr feest. Trek lekker alle kastjes open (je zult toch niks vinden) en doe alsof je thuis bent. Drinken staat dáár!''

Doordat ik niks hoef te zeggen, kan ik naar Lucas kijken. Hij LIJKT zenuwachtig, maar IS dat ook zo?Ik probeer goed op te letten, maar dan lopen ze al weg. De mensen stromen binnen. Als allerlaatste komt Britt binnen. Ze fluistert naar mij:

,,Ik wist niet of ik moest komen, ik was bang dat er iets niet leuks gaat gebeuren.''

Ik antwoord snel: ,,Ik weet ook niet wat er gaat gebeuren. Spannend!''

Dan geeft Tracy Britt haar kaartje. Ze kijkt bedenkelijk. Dan loopt ze regelrecht naar de chips. Dat vindt ze namelijk heel lekker ;-) (sorry moest even wat humor in het verhaal brengen). Er gaan een paar minuten voorbij. Britt kijkt een beetje bedenkelijk in het rond en eet tegelijk chips. Dan stoot Tracy me aan, het teken om naar Britt te gaan. Ik vraag haar wat voor opdracht ze heeft. Ze antwoord wel, maar wat bedenkelijk. Ik vraag haar of ik haar kan helpen en zeg dat ik niet meer boos ben (dat was ik vergeten te vertellen). Dan roept ze keihard:

,,NEEEEEEEEEEEEEEEEEEEE!!''

Ik vraag net alsof geschrokken wat er aan de hand is en of ze even mee wil komen.

,,Euuuhm, oke.'', zegt ze dan.

Voordat ik haar de waarheid vertel, vraag ik eerst wat er nou eigenlijk is. En waarom ze zich zo voor schut zette.

Wauw, zie je? Nee je ziet het niet! Het LIJKT niet eens op een cliffhanger hé? Dat dacht ik al... Maar Tracy is dus Jeniffer's BFF. Wie had dat gedacht?? IKKE! Ohw natuurlijk, gelukkig typte ik net IKKE! Anders was ik vergeten dat ik het eigenlijk zelf al wist! Nou ja, in ieder geval: TOEDELS (sorry ik MOEST dat woord écht eens gebruiken!)!!!!! BTW, best een lang hoofdstuk!