Ik weet niet welke mensen mijn vorige boek schaduwkind hebben gelezen. Ik ben ondertussen alweer een jaar verder en heb beloofd om verder te schrijven. Ik vond dat het tijd was om een nieuw boek te schrijven terwijl het eigenlijk een nieuw hoofdstuk is in mijn leven. Ik eindigde schaduwkind met de mededeling nooit op te geven. Terwijl ik het denk ik op dat moment zelf een beetje op aan het geven was. Ik ben momenteel in rustiger vaarwater gekomen. Heb stevige therapie en kom mezelf iedere dag opnieuw tegen. Ik heb weer een thuis voor mezelf, ben in totaal gestopt met drinken terwijl ik daar nooit echt van gehouden heb (het stevige doordrinken dan) en wil in totaal niet drinken. In plaats daarvan mag ik van mezelf soms een jointje roken. Ookal is dat tegenwoordig niet meer soms. Meestal blow ik 's avonds om de boze gedachtes in mijn hoofd tegen te gaan. Ik ben bang op te gaan slapen. Niet omdat ik bang ben dat er iets gebeurd in mijn omgeving terwijl ik slaap. Maar ik ben bang voor de stilte voor het slapengaan en het alleen zijn en het niet weten hoe ik me morgen ga voelen.
In het einde van Schaduwkind vertel ik ook dat ik GGZ ingeschakeld heb.Hier heb ik tegenwoordig therapie en slik ik tegenwoordig medicatie door. Daar ben ik eigenlijk helemaal geen fan van. Ik vind pilletjes maar niks en slik zelfs geen asprine als ik hoofdpijn heb. Nou moet ik eerlijk zeggen dat ik toch blij ben dat ik voor de keuze van medicatie heb gekozen. Ik ben rustiger ik ben kalmer en heb tenminste geen last meer van alle paniekaanvallen die ik op een gegeven moment kreeg. Terwijl ik hier nu schrijf moet ik jullie vertellen dat ik heel blij ben dat JIJ dit leest. Dat je de moeite al hebt genomen om tot hier te lezen. Het geeft me een goed gevoel dit aan jou te vertellen. Ik hoop dat je deze inleiding van (Wan)hoop niet alleen leest maar uiteindelijk ook de rest. Ik zal proberen regelmatig te uploaden en denk eraan om dat in brieven aan verschillende familieleden.
Liefs,
Blue poetry
