Yankee Lisesi

Bölüm: 1

Ağır adımlarla okuldan çıkmış her zaman ki tek gittiğim kafeye doğru ilerliyordum. Her ne kadar çok arkadaşım olsada insan yalnız kalmaya ihtiyaç duyuyor. Tabiki de MANGAKA LISESI'nde okuyorsan yalnız kalmak zor oluyor.
" Lanet olası sürtük sana kaç kez liderden uzak dur demem gerekiyor. ?"
Duyulan sesle kafamı kalabalığa çevirdiğimde, farkında olmadan kendimi kalabalığın içinde buldum. Adımlarımı ilerletip kavganın içine girdiğimde insanlara ikiye ayrılarak bana yol veriyorlardı. Her ne kadar zararsız olsam da insanlar adımı duyduklarında kaçıyorlar ve bu da istemsizce surat asmama neden oluyor. İlerledigimde yerde diz çökmüş halde bir kız karşısında bağıran bedene bakıyordu. Gözleri kızarmış, sürekli öksürüyor ve halsiz olduğu apaçık belliydi. Hasta olmalı ki karşılık bile veremiyordu. Yüzüne iyice baktığımda kaşları ve dudağının kenarı kanıyordu.
" Tanrım sen ne saçmalıyorsun benim sizin liderinizle ne işim olur. Rahat birak beni.  Zararlı çıkan sen olursun. Ses çıkarmamamı hastalığına ver. Yoksa çoktan yerde kanlar içine bulurdun kendini " dediğinde bu kızın hasta olduğuna bir kez daha emin oldum.
" Şimdi seni burda bir güzel dövüp liderinin önüne atacağım.  " diyerek kahkaha atan ayaktaki kıza baktım. Delirmiş gibi bir hali vardı.

Evet şimdi hatırladım bu delirmiş kızı. O bizim düşmanlarımızdan biriydi. Peki bu savunmasız kızdan ne istiyordu. Ben düşüncelere dalmışken " Vur vur vur " diye duyulan kalabalık sesle düşüncelerim den ayrılıp elini kaldırıp vurmak için sabırsızlanan kızın gülüşü beni büyük bir korku içine aldı. Olamaz ne yapıyor bu çatlak kız.  Vurmaz dimi, durdurmam gerek bu aptalı. Tam kıza tokat atacağı sırada kızın kolunu tutup yüzüne tokat atıp yere düşmesi bir oldu. Öfkeyle düştüğü yerden yüzünü bana çevirip " Ne yapmaya çalışıyorsun Mei Misaki ?" diye gürledi. " Seni aptal asıl sen ne yapmaya çalışıyorsun böyle savunmasız bir insana vurmak ne zamandan beri insanlığa sığdı. " diye bağırarak karşılık verdim. Yerde ki kıza ellerimi uzatıp kalkması için yardım ettiğim de şaşırarak hem bana hemde elime baktı. Çok uzun sürmeden elimi tutup ayağa kaldırdım onu. Çatlak kız ayağa kalkıp bana doğru ilerlediğini arkam dönük dahi olsada hissettim. Boşuna eğitim almadık dimi. Bana biraz daha yaklaştığında hemen ona dönüp ayağım ile karnına tekme atarak dahada ileri düşmesini sağladım. " Beni çok iyi dinle Kurumi Shimizu. Bundan sonra hareketlerine dikkat et. Yoksa sağlam kalacak bir yerin olmaz. Şimdi uza burdan. " diye kıza bağırdığımda kızın arkadaşları onu kaldırarak burdan uzaklaştırdı. Yanımda ki kıza dönüp "İyi misin ? Ahh sorduğum soruya bak. Tabi ki de iyi değilsin şu kaşının dudağının haline bak. Hadi gidip sana çeki düzen verelim şu yaraları temizleyelim. Bu arada ben Mei   Misaki. " diyerek elimi karşımdaki kıza uzattım. Gülümseyerek elimi sıkıp " Yardımın için teşekkürler.  Gerçekten iyi günümde değildim.  Yoksa ben gerekeni yapardım. Bende Sakurage Yamado. " dedi. Beni takip etmesini isteyerek kafeye doğru ilerledik. Kafeye varır varmaz onu bir masada oturtup kafedeki arkadaşım dan ilk yardım çantasını alarak yanına döndüm.

Çantadan bir bez çıkartıp kaşını ve dudağının kenarını temizledim ardından pansuman yaparak küçük bir yara bandıyla yarayı kapattım. Uzun bir süre konuşup sohbet ettik. Lise öğrencisi olduğunu söyledi. Ama işin tuhaf yanida ikimizde okuduğumuz okulları birbirimize söylemedik. Belki de henüz birbirimize güvenimiz yoktu. " Ahh geç olmuş artık gitmem gerek. Annemler merak eder. " diyerek kolunda ki saate baktı. " Tabi olur. Hem benimde gitmem gerek . Seni tanıdığıma çok memnun oldum. Tekrar buluşalım mı eğer tabi sende istersen. " diye mahçupca gülümsedim. Anında gülümseyerek " Tabi tabi olur. Seni gerçekten çok sevdim. Buluşalım yarın. Perşembe günü saat 3'te bu kafede ol tamam mı ?" dedi. " Bende seni çok sevdim. Tamam perşembe günü buluşalım. " diyerek vedalaşıp kafeden ayrıldık.  Perşembe gününe daha iki gün vardı. Ve ben gerçektende Yamado 'yu çok sevdim. Onda anlamlandıramadığım bir sıcaklık ve güven hissettim.