Yalnızlığın Şarkısı

Yeni Okul

Sabah oluyor, gün sözde ayıyordu. Yine saat 05.30'a kurulan alarmla uyanıyordum.

Annemin beni uyandırmak için kullandığı o kadife sesini çok özlüyordum. Kendi evimde yalnız kalmanın bu kadar zor olduğunu tahmin edememiştim. Evet arada sırada annemden şikayetçiydim elbet her genç gibi. Ama onu üzecek bir şey yapmamıştım. Tek dayanağımdı o benim. Babam bizi bırakmışken o ben üzülmeyeyim diye dik dururdu hep karşımda. Ben de her şeye rağmen o üzülmesin diye dik durmalıyım hayatta.
 
Şimdi arasam ne olacak ki sanki? Yanıma mı gelebilecek? Beni mi alacak?

Bunları düşünmeyi bırakıp hazırlanmam gerekiyordu. Bugünkü ders saat yedide idi ve şimdiden yarım saat geçmişti.

Annemin bana hediye etmiş olduğu pembe salaş tişörtümü üstüme geçirdim. Altına da klasik beyaz dar paça bir pantolon giydim. Lavaboya gidip elimi yüzümü yıkadım ve saçımı hallettim. Ardından mutfağa giderek mısır gevreğini bir hışım kaptım ve genişçe yeşil bir kaseye boşalttım. Dolabı açtım ancak süt kalmamıştı. Okul çıkışında alışverişe gitmem gerekicekti.

Belli mi olur belki yanıma bir arkadaş bulabilirdim.

Okul Vakti

Sonunda o özene bözene baktığım okuldaki ilk günümdü. Lise boyunca bu okulun hayalini kurmuştum.

Derin bir nefes alarak ilk adımımı attım okula. Geniş bir okuldu. Bayağı bir geniş. Düşüncelere dalmışken sanırsam benle yaşıt bir çocuğa çarptım. Özür dileyecektim ta ki gözleri gözlerimle buluşana kadar.

Hayatımda annemin gözlerinden sonra gördüğüm en güzel gözler bunlar olmalıydı. Afalladım. Yutkunarak özür diledim. O ise sadece başıyla onayladı.

Arkamı dönüp kızarmış yanaklarımla uzaklaşmaya başladım. Bir el kolumu kavradı. Döndüm, o karşıma geçmiş bana gülümsüyordu güzel gözleriyle.

2. Bölüm ile tekrardan merhaba. Umarım beğenirsiniz. Beğendiyseniz vote atmayı unutmayın lütfen ve eğer kitap hakkında önerileriniz var ise yorumlarda belirtin.💕(Şarkıyı dinlemeniz şiddetle tavsiye edilir.)