Life Changer

Ik kan het niet

Ik was melig toen ik mn a/n aan het einde schreef so don't mind me xD. Het liedje hierboven is wat Joost aan heeft staan. Enjoy❤

POV Joost

Het is nu twee dagen geleden sinds we de opdracht hebben gekregen. Ik ben een emotioneel wrak. Ik luister naar sad nightcore waardoor ik alleen maar harder moet huilen. Ineens komt Jer mijn kamer in. "Hey" hij ziet er ook al zo slecht uit. Ik zeg niks maar ga rechtop zitten en klop op het bed. Ik kijk naar hem. "Ik moet huilen door de muziek" zegt Jer zacht. Ik sta op en zet het uit. Na een tijdje stil naast elkaar te hebben gezeten trekt Jer me in een knuffel. Ik moet huilen en ik voel dat mijn t-shirt nat word. Hij moet dus ook huilen. "Ik weet niet wat ze met hun willen doen. Ik wil liever hun leven sparen en zelf dood gaan." Ik schrok toen hij dat zei, maar ik begreep het ook. Dit is het meisje van zijn dromen. En het meisje van mijn dromen. "Ik kan Bella en Roos echt niet ontvoeren. Ik kan het niet" fluisterd Jer. Na 5 minuten laten we elkaar eindelijk weer los. Waarom zijn we hier ooit aan begonnen?

POV Link (next day)

Ik zit in het tweede uur samen met Harm. Joost en Jer heb ik na de opdracht niet meer gehoord. Ik snap het ook wel. Degene waar je verliefd op bent ontvoeren is niet makkelijk. "Zullen we na school naar ze toe gaan?" Vraagt Harm. Ik knik. De bel gaat. Roos komt naar me toe. "Waar is Jer?" Vraagt ze. "Ik heb geen idee. Sorry." Ze keek alsof ze het niet geloofde maar ze liep door.

~

We bellen aan bij Jeremy thuis. Niemand doet open. "Ik bel hem even." Zegt Harm. "Joo Jer, waar ben je?" "~Bij Joost~" hoor ik door de telefoon. "Ke tot zo!" Zonder iets te zeggen hangt hij op. Hij klonk erg schor en gebroken. Zou hij veel gehuild hebben? De gedachte alleen al is heel erg raar

~

Ik bel aan. "Nu wachten" zegt Harm. Na een minuut gaat de deur open en staat Joost voor onze neus. Rode ogen, wallen, zijn schouder is helemaal nat en hij ziet er heel ongelukkig uit. Ik denk niet na en trek hem gelijk in een knuffel. Daarna voel ik twee andere armen om me heen. Harm is er ook bijgekomen. "Laten we naar binnen gaan." Zegt Joost. Zijn stem is schor en hij toont nul emotie. Als we naar Joost zn kamer lopen zien we Jeremy op het bed zitten. Hij zit met zijn ellebogen op zijn knieën en zijn hoofd in zijn handen. Hij staart vooruit. Ik ga in kleermakerszit voor hem zitten en kijk hem recht in zn ogen aan. Ik ken zijn ogen. Ze zijn veel doffer dan normaal. Tussen het blauw in zijn iris zitten allemaal zwarte vlekjes. Ik denk weer niet na. Ik sta op, trek Jer onder zn oksels omhoog en trek hem in een knuffel. Ik sta een halve minuut hem te knuffelen zonder dat hij zn armen om mij heen slaat. Daarna komt hij uit zn trans en knuffelt me terug, en toen kwamen de tranen. Ik vind het zo erg om Joost en Jer zo te zien. Ze zijn altijd vrolijk. Altijd een spring-in-het-veld. Nu is er niks van hun ziel over. We laten elkaar los en dan komt Harm naar Jer toe. Hij geeft hem een knuffel. Ik loop terug naar Joost en hij trekt me in een knuffel. Ik voel druppels op mn schouder. We zijn allemaal aan het huilen. Daarna laat iedereen elkaar los. "Zullen we drie matrassen op de grond leggen?" vraagt Harm. "Oke" zegt Joost zachtjes. "Wij gaan jullie er weer bovenop helpen. Het komt goed. We vinden wel een oplossing" zeg ik om de stilte te verbreken. Ze knikken zachtjes en daarna lopen we naar de kelder om matrassen te pakken.

WOWOWOWOWOWOWOOWOWOWOWOW DAAR BEN IK WEEERRRR! HEBBEN JULLIE MIJ GEMIST???? SWS WEL🌚 IEDEREEN IS EEN EMOTIONEEL WRAK EN VAN DE BADBOY MENNEHH IS NIKS MEER OVER DUS DIT MOET SNEL FF VERANDEREN DUS GUYS DOE ER IETS... oh wacht ik schrijf dit verhaal. Nou ik ga er iets aan doen bye poepkess van meeeee❤❤