Verlichte Dame

Proloog

Je kent vast wel sprookjes, bijvoorbeeld Roodkapje, Sneeuwwitje, Doornroosje, of welk sprookje je dan ook nog meer mag kennen. Dat eindigt altijd met “En ze leefden nog lang en gelukkig”. Echt ieder sprookje eindigt dáármee. Daarom heb ik aan ieder sprookje een bloedhekel. Ja echt een grondige bloedhekel. Van mijn tenen tot aan het puntje van mijn haar. Waarom zou ieder sprookje gelukkig moeten eindigen ? Gewoon omdat ze geen inspiratie hebben? Of omdat ze gewoon niet durven te schrijven dat de prinses een bloederige dood sterft? Echt hoor.. wáár slaat dat op?!

Niet alleen sprookjes eindigen lang en gelukkig. Zelfs de boeken die realistisch zijn, eindigen altijd met, dat ze een geweldige liefde hadden, die dan natuurlijk niet vreemd gaat en alleen maar zielsveel van de hoofdrolspeelster houdt. Blablabla,.. Allemaal grootse onzin!

De gebroeders grim versies van de sprookjes, de originele versies, die zijn pas geweldig! Die hebben tenminste verhalen naar waarheid geschreven. Ze eindigen altijd ongelukkig. De hoofdrollen hadden tenslotte de verkeerde keuzes gemaakt en dus zou hun leven niet gelukkig zijn. Wat een heerlijke logica! Door de fouten die gemaakt werden zou er een moraal in het verhaal zitten. Wat moet je absoluut niet doen?! Echt geweldig, dan had je nog eens iets aan sprookjes!

Ik ben erg benieuwd welke redenering er nou waar is. Zou je ondanks dat je fouten gemaakt hebt, nog steeds een lang en gelukkig leven kunnen hebben? Of zou je omdat je fouten gemaakt hebt nooit meer lang en gelukkig kunnen leven?

Dát is nu iets waar ik graag achter wil komen in mijn leven.

Ik verwacht dat de Gebroeders Grim gelijk hebben. Dat als je fouten maakt in je leven, dan leer je daar van dat het fout is want je komt nooit meer uit bij het goede “lang en gelukkig” leven. Het is toch onzinnig als mensen sprookjes hebben verzonnen met moralen (bijvoorbeeld, “oordeel nooit op het uiterlijk”) die vervolgens toch een “lang en gelukkig leven” zouden leiden met een super knappe jongen/knap meisje?!

Mijn plan was dus dát tot op de bodem uit te pluizen, ik zou doorgaan tot ik een gelukkig leven had bereikt. Of tot ik tot de conclusie zou komen dat dát dus niet mogelijk is.

Helaas werd me dat idee ruw ontnomen. Ik ben namelijk vermoord...

Je zou dan kunnen zeggen dat ik ontdekt heb dat er geen gelukkig leven bestaat.. maar ik heb maar 17 jaar geleefd. Dus om nou te beweren dat ik de kans gehad heb om te kunnen zoeken naar Het ideale Gelukkige leven is ook niet waar.

Maar goed, dat terzijde. Het belangrijke is dat ik vermoord ben...

Ja tuurlijk, denk jij nu, dat kan ook lekker als je het nu nog kan na vertellen.

Helaas ben ik inderdaad enige in mijn soort. Ik bén dood, maar mijn geest is nooit naar het Hiernamaals gebracht.. Dankzij mijn lieve oompje en mijn nieuwsgierigheid.

Dus nu vertel ik jou het verhaal over mij, het dood gewone meisje dat veranderde in de Verlichte Dame.