Touchable things

Wattpad'daki ilk hikayem millet.Aklımda belli bir senaryosu yok.Yani en az sizin kadar konuyu ben de merak ediyorum.Sıkıcı bir bölümdü , kabul.Ama mağzur görün ^_^ 

Bölüm Şarkısı : Zendaya - My Baby"

KEYİFLİ OKUMALAR!

Okulun kapısından giriş yaparken torpidodan güneş gözlüklerimi çıkarttım.Gözlükleri koltuğa atıp arabamı boş bulduğum bir yere park ettim ve dikiz aynasından gözlüğü gözlerime geçirdim.Saçlarmı el yordamıyla düzelttikten sonra yan koltuktan çantamı alıp Range Rover'den aşağı atladım ve kapıyı kapatıp kilitledim.

Çantamı tek omuzuma asıp elimi şortumun beine attım ve ilerlemeye başladım.Bugün Geometri sınavım vardı ve üç ders.Sonra serbesttim.Bu lanet yerden nefret ediyorum.Her zaman beni boğuyor gibi hissediyordum.Okulun koridorundan ilerlerken filmlerdeki gibi kimse bana bakıp fısıldaşmadı.

Ben ezik olandım.

Güçlü , ama ezik.

Yanaklarımı şişirip derin bir nefes saldım ve koridorda ilerlemeye devam ettim.

Dolabımın önüne geldiğimde çantamdan dolabımın anahtarını çıkarttım ve kapısını açtım.Çantamı dolaba fırlatıp iki dersimin kitabını aldım.Dolabın iç kapağındaki Dean posterime bakıp gülümsedim ve kapağı kapattım.Son  hızla dersliğe ilerlemeye başladım.Gözlüğümü yakama taktım ve kapının önüne gelip nefesimi düzenledim , kapıyı açtım.Sınıfa göz atıp arkalardaki sıralardan birine geçtim ve arkama yaslanıp gözlerimi yumdum.

"Hey millet!Bakın hangi bücür benim yerime oturmaya cesaret etmiş?"  Ah evet o bücür ben oluyorum.

Yanağımı ısırıp gözlerimi açtım ve doğruldum.

"Ne istiyorsun?" diye mırıldandım.Denisee denilen şu "ben popülerim" havasındaki kızdı yine.

"Bakın bücür konuşmayı biliyormuş." diye arkasındakilere bağırdı ve bana döndü "Sen lanet , benim yerimde oturuyorsun.Seni benzetmeden lanet kıçını oynat ve kalk" diye tısladı.BU KIZ KENDİNİ KORKUTUCU MU SANIYOR?

"Sanırsam sırada adın yazmıyor.Geldim ve oturdum.Kalkmıyorum" Ona meydan okuyan sözlerim karşısında sinirle gözleri büyüdü.

"Seni bücür!" diye tısladı " Kendini ne sanıyorsun?" Bağırarak üzerime geldi ve kolumdan çekip ayağa kaldırdı.

"Bana bak kızım.Eğer seni bir daha karşımda görürsem.Fare gibi ezerim."  kolumu sıktı "ANLADIN MI?" diye gürledi.

"Anladım.." diye mırıldandım ve kolumu bırakmasıyla kitaplarımı alıp başka bir sıraya oturdum.

Normalde yanlız oturmaktan yanaydım ama yer yoktu.Hem yanımdaki çocuk o kadar da fena değildi.

Çok güzel kokuyordu.

Kitaplarımı masaya koyup üzerlerine kapandım.

Bir kaç dakika düşüncelerimle boğuştum.Sabrettim.

Her  zaman böyle olmamış mıydı zaten?

Her zaman kendimi insanlardan soyutlamıştım.

Korkağın tekiydim  , cesaretin zerresi yoktu , ailem beni kendi ideallerine göre yetiştiriyorlardı.

Hayattan bir beklentim yoktu.Derslerim ortalamaydı.Hukuk okuyordum , ama güzel sanatlar okumak istiyordum.

Dediğim gibi , sabrediyordum.Bir gün mutlaka Tanrı beni görecekti.

"Ağladığını söyleme sakın." diye bir ses işittim.Ah yine aynı koku.

Kafamı kaldırıp yüzüne baktım ve kaşlarımı kaldırdım.

"Ağlıyor muyum sence?" diye çıkıştım.

"Bilmem.Belki de buradan da kalkmalısın." diye dalga geçti ve gülümsedi.

"Ah tabii ki.Zaten başka oturabileceğim birsürü sıra var değil mi zeki çocuk." diye ikinciye tersledim.

"Evet zeki olduğum konusunda seninle aynı fikirdeyim." diye fısıldadı bana yaklaşıp. "Ama benim de bir adım var." 

Tedirginlikle gülümsedim.Fazla yakınımdaydı , Aman Tanrım çok güzel kokuyor.

"Pekala , neymiş adın."

"Harry Styles."