เด็กสาวคนหนึ่งนั่งติดกับหน้าต่างบานใสที่เปิดแง้มไว้
สายลมอ่อนพัดเบาๆทำให้กลีบดอกพญาเสือโคร่งร่วงลงตามพื้น เธอมองภาพที่สวยงามข้างนอกพร้อมครุ่นคิด
วันๆหนึ่งของคนเราจะพลิกผันไปได้มากแค่ไหนกัน?
วันที่พลิกผันสุดๆคงเป็นวันที่เธอสอบคณิตศาสตร์ผ่านล่ะมั้ง คิดแล้วก็หัวเราะกับตัวเองเบาๆ
จนกระทั่งเพื่อนสนิทของเธอเกิดบ้าคลั่ง
เธอจึงต้องเปลี่ยนความคิด
วันที่พลิกผันที่สุดของเธอก็คือวันนี้นี่แหละ...
.
.
"Escape"
เช้าวันใหม่ของนักเรียนมัธยมหลายๆคนคงเป็นการตื่นแต่เช้า กินข้าว คุยเล่นกับเพื่อน และเข้าแถวเคารพธงชาติ ตอนเช้าของเธอก็เป็นแบบนี้เช่นกัน เว้นเสียแต่ว่าเธอค่อนข้างมาสายกว่าคนอื่นเลยไม่ค่อยมีเวลาได้ทำอะไรนอกจากหามื้อเช้ากินและรีบวิ่งไปเข้าแถว
"ม๊าไปก่อนนะ"
เธอยกมือไหว้ผู้เป็นมารดาของตัวเองก่อนจะก้าวเท้าออกจากรถแล้วเดินเข้าโรงเรียน รถของแม่เคลื่อนออกแล้ว เด็กสาวเดินเข้าโรงเรียนพร้อมพี่สาวของเธอ
"ไปก่อนนะ" พี่สาวที่อายุมากกว่าเธอสองปีกล่าวแค่นั้นก่อนที่จะเดินไปพร้อมกับเพื่อนที่เจอหน้ากันพอดี เด็กสาวพยักหน้าพร้อมขานรับ เธอตั้งใจจะแวะซื้อมื้อเช้าที่ฟู้ดคอร์ทก่อนที่จะเดินไปเข้าแถวเพราะเวลาเหลือไม่มากแล้ว ส่วนพี่สาวของเธอคงจะไปซื้อของกินที่ร้านสะดวกซื้อซึ่งไม่รู้ว่าจะกลับมาเข้าแถวทันไหม
เดินไปก็เจอเพื่อนสนิทที่ตัวติดกับเธออย่างกับปาท่องโก๋จึงทักทายกันตามประสา เก้าเดินมาคนเดียวพร้อมโบกมือให้ เราสนิทกันตั้งแต่อยู่มอสอง มันเรียนสายศิลป์จีน เป็นนักบาสเกตบอลหญิงของโรงเรียน รูปร่างสูงโปร่งหุ่นดี และค่อนข้างฮอตในหมู่นักเรียนหญิงไม่ว่ารุ่นพี่หรือรุ่นน้อง
YOU ARE READING
" E S C A P E "
Adventureเมื่อโลกใบนี้เปลี่ยนไป เกิดการแพร่เชื้อไวรัสที่ร้ายแรงขึ้น ผู้คนต่างหวาดกลัวผู้ติดเชื้อหรือ 'ศพเดินได้' ยังต้องหาเสบียงและเอาตัวรอดอย่างเห็นแก่ตัวอีก แค่เด็กมัธยมปลายอย่างพวกเขาต้องเจอโลกอันแสนโหดร้ายแบบนี้ด้วยงั้นเหรอ? เด็กสาวยิ้มมุมปาก ถึงกระนั้น...
