Chains and Reactions

Simula

Ang simula

"Ano na? Maghihintay ka na lang ba ng kabaong? What is your plan with your life?!" imbes na mahiya, natawa na lang ako sa pagmamaktol ni Ate.

I'm still 25. I am too young to know my purpose and what I truly want in my life. Isa pa, I spend a lot of years studying. Hindi naman siguro masamang bawiin ko ang mga panahong iyon di ba?

I want to do everything. I have a to-do-list here and I want to accomplish them all before I start to settle my life.

One, travel alone.

Two, meet new people.

Three, try getting drunk alone.

Four, rent a bus and go on a road trip.

Five, learn to cook.

Six, visit a charity house.

Seven, play with kids.

Eight, party all night. Morning the night.

Nine, sleep for a week

Ten, I am still thinking about ten. Dapat complete e no?

Lahat ng to-do-list ko ay for self developmet. At importante iyon.

Gosh. Nginitian ko ang aking ate. "Bakit ate? Poor na ba tayo?" natatawang tanong ko. Nakita ko ang pagkuyom ng kanyang mga palad dahil siguro inis na inis na siya sa akin.

"I don't know what to do with you. Bahala ka na sa buhay. Pasalamat ka at mahal na mahal ka nina Daddy at Mommy. Argh!" sigaw niya sa akin at nag walk-out. Napahalakhak ako ng tawa.

Pikon-talo. Well, that's what you get for being the youngest.

I am not spoiled. I just do business. Kung may pabor ang aking mga magulang sa akin, ay may pabor din ako sa kanila. Kung may iuutos si Ate sa akin, may pabor ako sa kanya. Kung may iuutos ang kuya ko sa akin, may pabor din ako sa kanya.

That's the secret of my freedom.

I work if there is something in return. I know it sounds so bratty pero may karapatan naman akong mag inarte e kasi mayaman kami at sobrang dami kong pera.

I know.

Nawala ang ngiti ko ng makita ang aso naming Japanese Pits na maarteng naglakad sa aking harapan. Huminto siya sa gitna ng aking kwarto at akala ko magpapahinga ang gaga. Iyon pala, nag poop.

Nanlaki ang mga mata ko nang makitang, ang damit kong bagong bili ang ginawa niyang banyo.

"KIRAAAAAAA!" naiinis kong sigaw.

Inirapan lang ako ng aking aso. What?

"Ate Tess!" sigaw ko sa aming katulong. Dali-daling pumasok si ate Tess na kinakabahan. "Tingnan mo ang ginawa ni Kira. Ate! Itapon mo na nga ang asong iyan!"

My gosh. My new dress. My personalized dress.

"Papatayin kitaaaa!" dali-daling kinuha ni ate Tess.

"Sorry maam. Sorry maam." Lumabas sila at dala-dala ni ate ang bago kong damit na may poop na ni Kira.

Oh my gosh. Napahawak ako sa aking noo. Bigla akong na-stress.

Hindi tama to. Kailangan kong mag relax.

"Lyae?" biglang pumasok si Mommy. "Anong nangyari? I heard your voice downstairs." Nag-aalang tanong niya.

Umiling ako. "Ay wala po my. Si Kira kasi."

"Are you sure?"

Tumango ako. "Yes po."

"Next time, don't shout. Nagising mo ang anak ng iyong kuya." Nilapitan ko na lang si Mommy at niyakap. "Sorry po." Paglalambing ko para hindi na tumaas pa ang kanya sermon.

"Just next time, don't shout." Okay. "By the way, nagawa mo na ba ang utos ng iyong ama?"

Nginitian ko siya. "Bakit my, ready na ba ang plane ticket ko?"

Nakita ko ang pagbuntong hininga niya. Pinigilan kong matawa.

"Ready na anak. Are you sure you want to go to Camiguin alone?"

Tinaas-taasan ko siya ng kilay. "I'm set."

"Okay. Send the details to your father and get your reward."

Oh I so love hearing that! Hinigpitan ko pa ang pagyakap sa kanya at hinalikan siya sa labi.

"Thanks mom."

"I hope after this, tutulungan mo na kami sa negosyo." Tinanguan ko siya at hinalikan ulit sa pisnge.

Mayaman kami, as you see.

We have a travel and tour company. It is all around Philippines. Dahil sa negosyo naming iyan, nakapagtapos kami ng pag-aaral nina Ate Lia and Kuya Lito sa isa sa mga matatanyag na unibersidad dito sa cebu.

Ate Lia is 38 and is already married with a german national and has 2 kids. Twins.

Kuya Lito is 35 and is also married with a very charming Korean Actress and they are blessed with 3 kids. My brother is very hard working.

Ako? I am 25 and I am still under self development program. I just graduate with my masters of physical sciences. And I need a rest. Smiles.

See the gap of my age compares to them? That explains everything. Smiles again.

See that my siblings can live on their own? See that ako na lang ang nagpapabuhay sa aking mga magulang? Smiles again and again.

When you are so blessed with a very heavenly-like family, all you can ever think is to stay in the cloud nine. Alam ko naman hindi ito permanente e. I am also open to an idea na sooner or later, pwedeng magbago ang sitwasyon namin. Pero dahil hindi pa naman, magpapaka-cloud nine muna ako.

I love my life and I am still under development program. Smiles again and again and again.