30 Days with Lee Minhyuk

Day 13

Chapter 13: Sana

Nasa loob parin ako ng kwarto ko ngayon kakagising ko lang naghilamos muna ako bago lumabas pero may bigpang tumawag. Huh?

"Hi, Hello, Annyeong" sabi ko at tumawa na nakabilog yung bibig ko. Line yun ni Shownu e naadik ako sa HI, HELLO, ANNYEONG niya. Hihi!

"Shownu Hyung it's that you? Anways, I challenge you to do this Bi" sabi niya.

"Challenge?" sabi ko habang nakapamewang.

"Nae, I challenge you not to go outside except when you want to eat etc hashtag for today #NOTOGOOUTSIDEINYOURROOMCHALLENGE.
Let's  just having our conversation on text instead of talking wasting of saliva lol no to call just text Game?" aniya. Trip nito? Mahirap mang tanggahin pero sige na nga sasakyan ko nalang to. Psh.

"Okay" tipid kong sagot.

Nagbabasa muna ako ng wattpad nababagot nako
gusto kung gumala maypa challenge challange pa kase tong kigwang to Haha! Sumilip muna ako sa labas maulan malungkot si Oppa niyan Hays.

Pinihit ko ng kunti ang pintuan at sumilip kung lumabas ba siya wala naman kaya dahan dahan akong lumabas at naglakad papuntang labas gagala lang ako ng makuha ko na yung payong ay.

"Where are you going?"

Naistatwa ako sa kinatatayuan ko kahit anong dahan dahan ko waepek! Isip. Isip. Isip. Ah!

Humarap ako sakanya ng dahan dahan at baril ko kuno yung payong at tinutukan siya sa tiyan. Nag ala tigre rin yung mukha ko bahala ka basta makalusot.

"Hands up you are now under arrest Mr. Lee for --

"Loving you?" tinitigan niya ako. Nag iwas ako ng tingin at nabitawan ang payong. Nagbalik sa wisyo ko at pinulot dali dali ang payong nataranta ako bigla ano ba.

"Neknek you style mo Bulok what ever"  sabay flip hair. Kahit idol kita hindi ako bibigay nu. Never Ever. Psh. Aminin keneleg ka rin. HAHAHA Landi rin.

Pumunta ako sa kusina para kumain nagluto ako ng tanghalian namin. Tahimik lang akong kumakain dito nahihiya naman ako dahil sa nangyari kanina hays basta marunong na siyang kumain may kamay at paa naman siya. Hard rin ako minsan e.

"Alone?"

Hindi, LoneA lang kita ngang nag iisa lang yung tao sasabihin pang ALONE? Yung sa dagat ALONE? (Alon) K.

Hindi nalang ako nagsalita nilamutak ko nalang yung pagkain na kinakain ko ngayon maya maya bigla akong nabulunan nanlaki mata ko ayaw kung magpahalata sakanya na nabulunan ako baka tatawag pa yun ng doktor. Geez.

"Are you okay Bi?" taning niya sakin. Nag Okay sign lang ako at tumayo para pumunta sa ref at nilagok ang pitsel hindi ko naman inubos ng mahimasmasan nako nagbalik ako sa pagkaka upo at niligpit ang pagkainan.

Hays.

Pumunta ako sa sala at umupo at nagbasa ng wattpad umupo naman siya sa kabilang sopa at tahimik sa isang tabi tinabunan ko yung mukha ko para silipin siya nagbabasa na naman interesado talagang matutunan yung lengguwahe namin nakakatuwang isipin na ang isang koreano ay nagsipag na matutunan yung lengguwahe namin kahit papaano.

Tapos na kaming maghapunan ng walang kibuan wala lang trip lang namin ngiti ngiti lamang ang tugunan namin. Nasa sala kami ngayon at ilang oras din siyang nagbabasa at ako rin ay  dinadalaw na ng antok pero tatapusin ko tong binabasa ko baka mawala na naman ako pagnaputol. Sinilip ko siya at siya ay nakatulog at nahulog yung libro niya sa sahig pinulot ko ito at tinabi.

Umupo ako sa sahig para magkapantay kami at tinignan siya ang Gwapo, Hindi ko masasabing PERFECT siya kase wala namang perfect sa mundo, Simple, Walang kaarte arte, Simpleng lalaki na kinahahangaan ng lahat na nagmamahal sakanya. Hinawakan ko yung buhok niya FOR THE FIRST TIME nahawakan rin.

"Sana hindi ka nalang naging K-Artist para hindi ka dumugin ng mga fans mo kasali nako dun nag alala lang kase ako sayo, Sana balang araw magiging HUMAN DIARY kita para kahit papaano maibsan naman tong mga sakit na naiwan pa sakin na hindi ko kayang mailabas na ako ako lang, Sana balang araw maalala mo parin ako sa kabila ng mga pinagsamahan natin dahil hindi naman ako tayo magtatagal dito e, At Sana huwag na huwag kang aalis sa tabi ko maliban na kapag kailangan mo ng umuwi sa kinaroroonan mo dahil hindi ko alam anong gagawin ko sa buhay ko yung mga kamag-anak ko nandiyan nga pero ayaw naman akong kupkupin kaya sana hangga't nandito kapa huwag mokong iiwan Minhyuk ha? Kailngan pa kita" mangiyak ngiyak kong sabi. Tumulo na pala luha ko ng hindi ko namamalayan at pinahid ito at bago ako pumasok sa kwarto ko dinampian ko muna siya ng isang halik sa pisngi at pumasok na para matulog.