Hayattaki Karanlık

İlk Gün

9 Mayıs 2016

Rüzgarlı bir sonbahar akşamı.
Heyecandan titreyen ellerim, hızlı hızlı çarpan kalbim. Görmeden sevdiğim adamı bekliyorum. Sahil sessiz, kimsecikler yok etrafimda. Yerimde duramıyorum. Bekliyorum, bekliyorum, bekliyorum...
Ve sonunda. Uzaktan gördüm onu. Mavi hırkası, kapişonu kafasında, gri eşofmanı, mavili beyazlı ayakkabıları ve telefonu elinde...
Sanki bitmiyor yollar.
Son 5 adım, 4, 3, 2, 1 vee evet yanımda. Aman Allahım bu nasıl bi his. Tarif edilemez.
-'Yaklaş' dedi
Yaklaştım. Kocaman açtı kollarını, sımsıkı sarıldı.
-'Bu anlatılamaz birşey'
Uzun uzun baktık birbirimizin gözlerine. O kadar sıcak ve o kadar güzel bakıyordu ki gözlerimi kırpmadan baktım.
Oturduk yere, arkamdan sarıldı. Usulca boynuma yaklaştı ve ufak bir buse kondurdu.
-'Herşey harika' dedim içimden sessizce.
Beklediğimden daha güzeldi herşey, sanki uzun süredir yanımdaydı, sanki bu ilk gün değildi.
Sanki yıllardır hep aynı yerde buluşuyoruz gibi.
Rüzgar yavaş yavaş eserken kokusu etrafa saçılıyordu. Koku da koku yani. Aşık olmasaydım aşık ederdi. Bütün gece sarılarak oturduk ve artık kalkma vakti.
-'Gidelim mi?' dedim, gitmek istemezcesine.
-'Gidelim' dedi.
Kalktık, 3 4 adımdan sonra tuttu elimi. Ayy sanki bayılıcaktım, gözlerine baktım, utandım ve masumca indirdim kafamı.
Bu anı ölümsüzleştirmek şarttı.
-'Fotoğraf çekebilir miyim?' dedim, korkarak
-'Çek' dedi.
Çok mutlu oldum, çünku reddedebilirdi.
Durduk yolun ortasında fotoğraf çekildik.
Eve gittim, bütün gece o fotoğrafa baktım. Üstüme sinen o kokuyu soludum uyuyana kadar. Yarın olsun da yine dedim yine gideyim yanına.. Hayaller kurarak koydum kafamı yastığa. Tam dalıcaktım, bir mesaj sesi !
-'İyi geceler aşkım'
Hiç beklemediğim bi mesaj, ve hiç beklemediğim bi söz. Ilk Aşkım deyişi..
Hemen karşılık verdim,
-'İyi geceler aşkım'.
O gün harika bitti ve yeni bi güne yeni hayallerle uyanmak ümidiyle uyudum..