Bir bakmışsın ki hayat almış elindeki tüm güzellikleri. Sapsarı papatyalar olmuş yerle bir. Yağmurdan sonra çıkan gökkuşağı renksiz. Toprak ıslanınca kokmuyor eskisi gibi. Gökyüzü mavi degil. Heryer simsiyah heryer karanlık. Amaçsız bir yaşamın icinde savrulup gidiyoruz. Belki diye yaşıyoruz. Keşke diye bitiyor. Hayat gercekten anlamsız. Güneş eskisi gibi dogmuyor. Yıldızlar eskisi kadar parlak degil. Insanlar birbirlerine sıcak bakmiyorlar. Insanlar birbirlerine düşman. Sessiz sessiz kayboluyoruz. Sevdigin seni sevmiyor. Sevmediklerin her an yaninda. Tükeniyor insan bu karanlık hayatta. Yoruluyor, ve vazgeciyor. Usul usul şarkılar mırıldanıyoruz, yalnızlık şarkıları. Kimse yokmuş gibi, yapayalniz. Sonumuz belli. Belkide son dedigimiz şey alır hayatın karanligini alır elimizden. Belkide son dedigimiz sey baslangiclarin en guzelidir. Belki gokkusaginda bircok renk vardir. Belki ıslak toprak mis gibi kokuyordur. Heryer aydinliktir belki. Güneş sapsari beliriyordur tepede. Yıldızlar bin
1 part