Şimdi bu boşluk dolarken ışığınla,o dağınık, o binlerce parçaya bölünmüş dikkatim sanki ilk kez dikkatim oluyordu.Sanki o an yeniden doguyordum bilmediğim bir acıyla.Öylesine yeniden doguyordum ki,onca yıl yaşadığım halde hiç yaşamamış gibi, sanki yaşamayı yaşamaktan daha çok özler gibi doguyordum.Buyulenmistim ve bu yüzden ilk kez karışmıyordum kalbime.Teslim olmuştum sana;çünkü ilk kez söz geciremiyordum kalbime.Kalbinin topraklarına göç eden ruhum ilk kez kendine dokunuyordu. Ruhum ilk kez dünyaya dokunuyordu. Suçumu anlamıştım. Bugüne dek sevgi üzerine yazılmış tüm sözcükler geri çekiliyordu...
Bir anahtar deliğinden ruhun bana akıyordu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
MASKELİ KELEBEKLER
PoetryBeyaz bulutların, güneşle kucaklaştıgı umutlarımda saklıyorum seni,yağmurlar yağmadan haydi tut ellerimi
