Innocent Hearts

Prologue

 There are billion people with billion hearts and it only takes one to believe in love. That is what I say. And what if the world doesn't rotate the same for what I believe, would somebody understand me? Or I'll be taken like a fool like what the world thought love would be.

Noong bata pa ako, nothing matter as long as I can hold both of my parents side by side and see my two siblings with wide smiles on their faces. I have no idea and no plans of getting to know the world as long as they are here right by my side. Selfish brat right? I just don't care. Yun at yun lang ang gusto kong makita. Makita silang masaya, kuntento at kung anu-ano pa sapat na wag ko lang silang makitang mag-away. Hindi naman sa ipinagmamayabang pero I have the perfect family. Hindi yung tipong masaya dahil maraming pera but the actual happy family. 

Hindi kami mayaman driver si tatay, nagbabantay naman ng tindahan naman ang aking nanay. Kahit sa mababang estado ng aming buhay I can still see through my father's eyes na masaya siyang nakikita ang aking ina. Love was not in my vocabulary back then. Just happiness. Hindi man ako lumaki sa mga magagarang gamit lumaki naman ako sa isang bagay na hindi lahat nakakaranas. 

At the age of 21, I'm still single. Never akong nagkaroon ng boyfriend pero meron naman akong naging katextmate. Hindi lang talaga ako umaabot sa puntong magpapaligaw ako. Gusto ko man pero parang may pumipigil sa akin. I think maybe it's not the right time. Sa aming tatlong magkakapatid ako ang panganay, si Bella ang ikalawa at si rose naman ang aming bunso. Pero aming magkakapatid si Bella palang ang may boyfriend. 

Anim na taon ang tanda ko sakanya at sampu naman kay rose. Isang gabi, nakita ko si Bella na umiiyak and I believe it was because of her boyfriend. Siya ang pinaka-timid sa amin at minsan lang siyang mag-open sa amin. At kung mag-open naman siya mas malala pa sa poems ni Shakespeare kung mag explain. Or sadyang bobo lang talaga ako. Hindi ko nga malaman kung paano sya nagkaroon ng boyfriend sa sobrang pagkahiyain niya.

 That same night, dahil sa hindi ko sya naintindihan sinabi ko na lang na magiging okay lang ang lahat. As I said it to her, napahagulgol siya at sinabing hindi daw yun okay. I can't help but feel bad for my sister, nagkaroon siya ng ate na bobo at walang alam tungkol sa love haha. Basta ang alam ko Love is what makes you happy and I believe that guy makes her happy. Lagi ko syang nakangiti kahit tahimik siya.

Si Rose naman, sa edad na 11 siya ang pinaka-bitter sa love na aakalain mong nagkaroon na ng ex. Hmmm maybe dahil sa crush niya doon sa school na pinapasukan niya. Sa pagkakaalam ko hindi daw siya pinapansin nung crush niyang classmate ni Bella dahil bobo daw sya. Yep. Nagmana sa akin ang kapatid kong bunso. Kada-uuwi yan siya sa aming bahay, kapag Si Bella lang naman ang matalino sa amin. Sa talino niya nakapasok siya as scholar sa Kingston Academy, one of the most prestigious schools here in the Philippines. 

Ako pinangarap ko ring mag-aral dun pero hindi kami mayaman at di kaya ng brain ko standards doon. Sa isang state university lang ako nakagraduate pero sabi ni Inay ang mahalaga daw basta matapos ko ang nais ko na kurso sa kahit anong university ay enough na para mapakita ko sa buong mundo ang skills ko. I finished BS business and administrations. Mabuti na lang kahit may differences kaming tatlo, pantay parin ang pagtingin sa amin ng aming magulang.

"Dahlia, pwede pakidala naman ito sa HR department? Marami pa kasing ipina-follow up si Sir Gallardo. Dumating na kasi dito sa Pilpinas yung mga investors galing Macau." Sabi ng secretary ni Sir Gallardo, manager ng department namin.

"Okay lang! Ano ka ba, ako na bahala. Nandoon kaya si Sir Vince haha." Sagot ko.

 "Hindi ko pwedeng i-slipped ang chances na magpapansin kay Sir Vince noh. Siya yung manager sa Engineer department." Hirit ko pa. 

This is my third month working in this company and thankfully wala pa akong nagagawang failure baka matulad ako sa iba namin na kasamahan na nafa-fire agad kahit maliit na pagkakamali. Hanga rin talaga ako sa Big Boss namin kahit malaki ang company na ma-manage niya parin hanggang sa pinakababa.

Back to Sir Vince. Crush ko siya kasi sa mga kakilala kong lalaki dito sa building siya lang yata napansin kong matino haha. Crush na simpleng paghanga lang.

"Ikaw na haha. Nung college tayo ang dami mong binasted na manliligaw tuloy wala na masyadong nanliligaw sayo sa takot mabasted." Pang-asar niya sa akin.

"Ikaw naman Liza makapababa ka ng self-esteem. Supportahan mo nalang ako" Sakay ko. Actually wala naman akong pakealam sa sinasabi ng iba tungkol sa akin. I just want to break free from all the problems in life.

"Okay. But remember, It will be difficult to find the right one if you're the one who's keep on chasing it. Just let yourself be found. However, don't let yourself too lost."

"Girl ha. Ikaw na nga. Bakit ka nag-secretary ni panot. You can be uhmm- like adviser." Tanong ko. Bakit ba? Maraming mas malaking opportunity para sa kanya sa labas kaysa dito. Tsaka ang sungit kaya ni panot.

"Loko hahaha. ito lang available noong nag-apply ako. O sige I'll go ahead na." Paalam niya.

Tinanguan ko na lang siya at tiningnan ang files na ipinaaabot sa kabilang department. Hindi ko naman bongang bongang crush si Sir Vince. I'm just acting it up kasi natatakot ako na someday I'll stop believing in love.