Mr. Strawberry

Author's Note: Sorry nalang po sa title.. Sorry po sa mga taong madami ang pimples dito.. Relate kayo dito.. Just kidding! Gusto ko lang magpatawa.. Pero parang nangiinis na ko.. Juk! Bat ba "MR. STRAWBERRY" ang title ng story ko?? Lalang. Ngengeelam ka?! Juk! Simulan na nga natin to! -_- 

Chapter One

Hi. Ako nga pala si Mike Santos. Mahirap lang kami. Di naman masyado mahirap, may kaya lang pala.. Nanay at Tatay ko nasa Australia. Iniwanan lang nila ako sa Lolo't lola ko. D ko maintindihan kung bakit nila ko iniwan. Di rin sinasabi sa akin ng Lolo't lola ko kung sino mga Magulang ko..

Basta sinabi lang nila kung nasaan sila Mama at papa.. Kada araw tinatanong ko sila kung ano pangalan ng mama tas papa ko, ba! Iniisnob lang ako.. Parang wala lang.

One time nasigawan ko sila.. "Bakit ba ayaw nyo sabihin sa akin kung anong pangalan ng Mama at papa ko? Asan ba talaga sila Mama at papa? Di ako naniniwala na nasa Australia sila. Pwede namang isama nila ako dun ha?!". La silang nasabi kahit ano nung time na yon.

Ay! Nakalimutan ko! 12 y/o ako ngaun. First year highschool palang ako. Bata pa ko nu? Nagaaral ako sa Iniwanan nila ako ni Mama at papa nung 1 y/o daw ako sabi ni Lolo.. Bata palang ako, pimpulen na kaagad ako.. Naranasan ko ng mabully, ilang beses na! Dahil sa mga punyetang pimples na to.! 

Madaming magsasabe na ang gwapo ko daw pagnawala tong mga pimples ko sa MUKHA.. Pero parang anlabo nun.. Pafacial daw ako. Lanya ka! Mamatay ka na.. Ilang beses na ko napunta sa Guidance office dahil sa mga epal na demonyo na kaklase ko. 

Tinatawag nila akong "Mr. Strawberry". Gusto kong umiyak pero kailangan kong tiisin. Matatalo din naman ako kapag nakipagtalo ako.. Sabi sa akin ng Lola ko. 

*Sa School* "Hoy Mr. Strawberry! Umalis ka nga sa table namen, kami nauna dyan eh!" (that time is our lunch) sabi nila sa akin. Bumanat ako, "Wow ha?! Table nyo to?? Ba! Sorry kayo, ako na ang nakaupo. andaming mga table sa tabe, dito pa talaga kayo?" sabi ko sa kanila. Aba! Bumanat nanaman sila! "Numpake namin?? tas may nakasulat na *RESERVED* dyan oh. Bulag ka ba?". Last na to, bumanat ako ulet, "Sorry kayo, sino kaya ang tanga na iwanan ang table? Pwede naman na may maiwan sa inyo para may magbantay huh?! Tanga nyo! ISEP!!!". Bara sila so i win! 

Nagbell na, it means, tapos na lunch. Natatae ako. Dame kong kinain.. I feel like ewan. Napapautot nako. Nanginginig ung tuhod ko. Kinakabahan ako baka umutot ako... Lalo nila akong bubulihin.. 

Sa kalagitnaan ng discussion, BOOM! Kakahiya! May nagpasabog ng atomic bomb! Ako yun.. Nagtinginan sa akin lahat ng kaklase ko tas ung teacher ko tas bigla silang nagtawanan.. Bigla akong tumayo tas sinabi na "Mga anak kayo ng demonyo! Kala nyo perpekto kayo! Di ba kayo nautot? Ang hindi umuutot, abnormal yun! At kayo yun! Pati ikaw Sir Ramos! Walang hiya ka! Sarili mong estudyante, pinagtawanan mo! La kang kwentang teacher!

"Oh my god Mr. Santos! Bat ka nagsasabe ng ganyan sa Teacher mo?! Masama yan! Ipapasuspend kita!" sabi sa akin ng teacher ko ng pasigaw. Kala nya sya lang pwedeng magsalita ha?! Sinagot ko sya, "Wala akong pake. Kahit na matanda ka, wala akong pakielam. At sino kaya ang walanghiyang tumawa sa akin na Teacher dahil umutot ako at hindi pa ako tinulungan? Gag* ka pala eh! Wala akong pake kung ipasususpended mo ko. Basta may masasabe ako."

After that fight, ayun! Dala sa principal. "Mr. Santos, bakit mo sinabihan ng ganun yang Teacher mo? Maari kang masuspend?" sabe ng principal ng highschool department.. "Aba Ma'ám! Sya pa po yung tumawa imbes na tulungan nya ko sa mga kaklase ko! I'm sorry Ma'am. Sinabi ko lang po ang Totoo" sabe ko sa principal. "Mr. Ramos, kaya naman pala eh. Kaw yung nanguna. Pwede kang kasuhan ng child abuse (child abuse kaagad??) sa ginagawa mo sa mga estudyante mo" sabe ng principal kay Sir Ramos. "SPEECHLESS ka sir? Ano?!" tanong ko sa kanya.. Thank goodness, natapos ang laban at ako ang nanalo..