Forgotten Love

Chapter 4

Oh no...

Hindi ko alam kung ano sasabihin ko sakanya ngayon! AHHH! HELP! Napa-lingon lingon nalang ako sa paligid at nakita kong nakatitig lang saakin yung dalawa. Ang hirap naman ng sitwasyon ko ngayon. Tinignan ko nalang si Nate ulit... Ang gwapo mo pa rin kahit kailan.

"Ahh, yes. It is me. Why?" Nag-shrug ako saglit at kinakabahan ako sa pwede niyang sabihin. Ano kaya sasabihin niya? Sasabihin niya rin ba na naaalala niya pa ako? Sasabihin niya kaya na may gusto siya sakin? Ay nako, Freauchette! Wag masyadong feeler, okay?

"You left your book in our class. I was looking for you to return it. So here." May inabot siyang book sakin. And to my surprise, hindi siya libro kundi...

"AHHHH!!! HINDI YAN LIBRO, DIARY KO YAAAAAAAAAN!" Bigla ko nalang nasabi at tumayo. Kinuha ko kaagad ang diary ko at linagay agad sa bag. Napa-buntong hininga na nga lang ako at ngayon at tinitignan parin ako ni Nate. Wag kang ganyan, Nate. Baka matunaw ako dito.

"You know..." Biglang sabi sakin ni Nate. "It's like I've heard that last name of yours somewhere."

What? Somewhere? Di niya ba ako nakikilala?

"But I think it's just my imagination." He laughed quietly to himself and smiled. "I'll be heading off now. It's a nice pleasure to meet you Ms..."

"Freauchette." Sabi ko nalang sakanya habang naka-ngiting pilit.

"I'll see you some time. Later." Kumaway muna siya. Nakangiti parin siya at tsaka siya umalis. Nung umalis siya, medyo hindi ko nainitindihan ang nangyari. So... Ano ba ibig sabihin nito? Did he remember me or not? Why did he go back to Paris? 

"Psst. Freauchette. YUUHUU." Bakit kaya? Nakaka-curious...

"FREAUCHETTE ANNE DE BLANCA." Natauhan naman ako bigla nang isigaw nitong dalawa kong kaibigan ang buong pangalan ko. Nuh nanaman mga problema nito?

"What?" I said, my expression blank.

"Sino yung lalaking yun? He looks so..."

"Hot and Yummy." Tuloy ni Hime. Mga loka-loka rin tong mga ito eh. 

"He's the one I'm talking about." Yinuko ko nalang yung ulo ko kasi sumasakit na yung ulo ko kakatanong sa sarili kong mga tanong. Mas lalong sumakit yung ulo ko nang magsi-tilian yung mga kaibigan ko.

"WAAAAAAAAAAAH! SIYA BA YUN?! YUNG NATE?! OH MY GOD, FREAUCHETTE. IKAW NA TALAGA ANG MAHABA ANG BUHOK! PA-PULL NGA!" Sabay sabunot ng buhok ko. Ayy? Bastusan, ganon? Kung hindi lang talaga mukhang mga bata tong mga kaibigan ko, na sabunot ko na rin yung mga buhok nila.

"Oo nga. Siya nga. Now, would you just quiet down your voices? Couldn't you see that people are looking at us- or specifically at you?" Tsaka sila tumingin sa paligid at umupo. Buti naman. Tsk.

"Ang sungit naman nito. Aren't you happy that he's back?" Tanong naman ni Hime sakin na hindi ko rin masagot-sagot. Natutuwa nga ba ako, o hindi?

"Hindi ko alam. I don't know." Yun nalang ang nasagot ko. Kasi hindi ko naman talaga alam kung ano nararamdaman ko pagkatapos ko siyang makita.

*KRRRIIIIINNNNNGGGG*

"Tara na guys." Tumayo nalang ako at inunahan sila. Ayoko na kasing makipag-usap sa kanino man ngayon. Ayaw ko na talaga. Tumayo na rin naman sila at hinabol ako.

Nagsi-hiwalayan na kami kasi nga, iba ang mga classes namin. Pero this time, nang naglalakad ako sa mga school hallways, madami ang mga lumalapit sakin at nagtatanong. Nalaman lang nila na mayaman kami, ganyan agad reaksyon nila. Tsk tsk.

"Hey Freauchette, you got a minute?" Lumingon ako sa tumawag sa akin at tinitigan siya nang masama.

"April..."