Bu sabah uyandım. Yattım durdum. Tavana bile bakmadım ama.Yada nereye baktığımın bile farkında olmayacak kadar düşündüm. Tekrar tekrar. Kafamdaki sorulara kendim yanıt buldum. İnsanların yaptığı herşeyde mantık aramamam gerektiğinin farkına vardım. Düşündüm ben bi hata yaptım mı diye. Ben kötü müydüm? Hayır. Ben her yönden hazır mıydım duygusal bişeyler yaşamaya ya da? O da hayır belki de. Yoksa ben başka acıların yerini başka mutluluklarla mı kapatmaya çalışıyorum sadece? Bu yüzden mi kendimi hazır sanıyorum? Hazır mıyım değil miyim bilmiyorum ama hayatımda ilk defa dengeli ve istikrarlı olmaya karar vermiştim bi onu biliyorum. Bıraksam ya zaten hep yanlış seçimler yapıyorum. Doğru olana da ben yanlış davranıp yine ben kaybetmiyo muyum? Ben doğru olduğum zamanlarda da bana yanlış davranıp kaybediyolar ya da. Bu da bi döngü işte. Geçmedi mi sanki şimdi? Yanlış kişiye doğru yada doğru kişiye yanlış davranmadık mı? Yada doğru kişiler olsak da yanlış zamanda karşılaşmadık mı? Tamam hadi doğru biri sanıyosun bişeylere başlıyosun,o kendini öyle gösterdiği için öyle olduğuna inanıyosun. Peki o doğru dediğimiz yanlış şeyler yaptığında bize hala o insanın doğru olabileceğini düşündürten beynimizin bizimle ne zoru var? Neden geç anlamak zorundayız? O bizim istediğimiz gibi biri ama sen onun istediği gibi biri zaten değilsin ki ne bu inat? Aslında anlarsınız ki inat falan da kalmadı. Ben anladım sadece. Düşündüm ve gerçekten anladım. Aslında beni istemeyen biriyle devam etmeye çalıştım sadece. Sırf başta bana doğru göründü diye. Tek merak ettiğim, doğru insan yanlış zaman mıydı? yoksa yine doğru görünümlü bi yanlış mıydı?
