Ik loop over het dorre grasland naar onze vesteging. De meeste mensen zouden het een huis noemen, maar dat is het niet. Het is een krot waar we onderdak hebben meer niet. Ik kijk met een zucht om mij heen. Sinds de vampiers de wereld hebben overgenomen is alles grauw. De natuur is dood en de mensen zijn bang. Ik zie de vesteging al liggen en loop er snel heen.

De donkere lucht boven me ziet er driegend uit en ik wil niet nat worden, want ik heb niet de luxe om schone of droge kleren aan te doen. In Beredix is het puur overleven voor ons, de opstandelingen. Vampiers regeren over onze stad en als je het niet toestaat dat ze je bloed mogen "aftappen" dan sta je er alleen voor. Nou zou je zeggen dat is dan jammer maar ga door, zo zit het niet. De vampiers die deze stad regeren zorgen voor het voedsel en levensmiddelen in de stad. Je krijgt er dus helemaal NIKS van als ze niet bij je mogen drinken. En als ze je betrappen op diefstal, dan ben je pas echt de klos. Jouw lot ligt dan in de handen van de vampier die jou vindt, hij heeft twee keuzes. Hij vermoordt je door je helemaal leeg te zuigen of hij houdt je als levende bloedzak en mag alles met je doen, hoe inhumaan het ook is.

Ons eten bij elkaar sprokkelen is dan ook een klus. Je moet dan buiten de stad jagen en loopt het risico om vermoord te worden door gemuteerde wezens, als je niet voor zonsondergang terug bent overleef je het niet. Je kan ook gaan stelen en hopen dat je niet betrapt wordt. Zo kan je soms wel weken of maanden geen eten hebben. Dan moet je het doen op insecten zoals kakkerlakken en sprinkhanen. En op ratten hoef je niet te rekenen, want het enige ras dat daarvan nog bestaat is gemuteerd. En als je ze dan opeet krijg je zelf ook het virus.

Ik stap net over de drempel van de oude tandartspraktijk als ik hoor dat het zachtjes begint te regenen. Ik loop richting mijn slaapplaats als ik Raighen tegenkom. 'Hee Clary, heb je nog wat gevonden?' Ik zucht en doe mijn capuchon van mijn oude versleten zwarte hoodie af en kijk hem recht aan. Zijn bruine ogen kijken mij verwachtingsvol aan. 'Nee sorry Rai, de mensen blijven met dit weer liever binnen.' Hij kijkt teleurgesteld maar haalt dan toch zijn schouders op en loopt weg. Raighen is mijn beste vriend hier, ook al is hij twee jaar jonger. Ik ken hem al sinds ik twaalf ben en sindsdien zijn wij altijd samen geweest. Close zijn we nooit echt geworden.

Als ik op mijn bed ga zitten ga ik nadenken over wat ik nu zal gaan moeten doen. We hebben nu al 39 niets gegeten op een paar kakkerlakken na. En dat is niet genoeg om te eten, laat staan voor een groep van zes. Ik zou natuurlijk ook even een rondje in de binnenstad kunnen lopen en kijken of ik iets zou kunnen stelen. Het is iets wat ik liever vermijd, maar op dit moment zie ik geen andere keus. Ik slaak een zucht en kijk -vanuit het raam in mijn kamer- naar buiten. De zon is al achter de muur gezakt en het begint al flink donker te worden. Ik ga op het geïmproviseerde matras liggen en probeer in slaap te vallen. Mijn maag maakt nog een protesterend geluid dat het niets te eten heeft gehad vandaag, maar dat negeer ik. Het is niet zo dat ik er iets aan kan doen nu.

De zon die door mijn raam schijnt maakt mij wakker en laat mij weten dat het nu tijd is om op te staan. Vandaag ga ik de stad in, want we kunnen niet meer zonder eten. Ik pak mijn gescheurde en vieze leren jas uit de oude vervallen kast die hier staat. Vroeger diende het ding als medicijnen kast maar nu bewaar ik er mijn spullen in. Mijn zwarte haren laat ik los hangen, want ik wil die bloedzuigers niet meer in verleiding brengen door ze een perfect uitzicht op mijn nek aan te bieden. Mijn oude zwarte gympen doe ik ook aan, er zitten zoveel gaten in de boden dat ik betwijfel of ze wel nut hebben.

Ik loop mijn slaapplaats uit en loop naar het grasveld voor onze verblijfplaats. Daar zie ik Raighen in het zonnetje zitten. 'Rai!' Ik loop op een drafje naar hem toe en zak dan door mijn hurken naast hem. 'Als ik morgen voor de zon op zijn hoogste punt staat nog niet terug ben, betekent het dat ik dood ben oké?' Hij kijkt mij met waterige ogen aan, zou hij mij echt gaan missen? Vast niet. De mensheid is tegenwoordig zo verknipt dat niemand meer om iemand anders dan zichzelf geeft. 'Oké.' Weet hij dan toch schor uit te brengen.

Ik sta op en klop het denkbeeldige stof van mijn broek af. Ik trek de capuchon van mijn hoodie over mijn hoofd en loop dan richting de stad. Richting de schaduwen die overal loeren. De dood die overal op je ligt te wachten. Al het verderf bij elkaar. Je kan het niet zien, maar je voelt het, je ruik het, je hoort het.

De poorten van de rijke binnenstad doemen al voor mij op. Pracht en praal straalt het uit. Het goede leven. Fout. Je hebt het helemaal fout. Niets is minder waar. Allemaal schijn. Het enige verschil tussen hen en ons is dat zij eten krijgen, maar voor meer hoeven ze hun handen niet op te houden. De mensen vinden het gul dat ze eten krijgen, onzin. De vampiers geven de mensen voedsel, want als je ze geen eten krijgen gaan ze dood, en dan gaan de vampiers -aangezien de mensen hun eten zijn- ook dood, voor zover dat kan. Echt heel gul dus, je eigen eten verzorgen.

Ik ben ondertussen bij de poorten aangekomen en geef een knikje aan de wachters. Oftewel de monsters die wij vampiers noemen, die de stad moeten scheiden van het schorem, ons. Één van de wachters komt op mij aflopen en geeft mij, met een grijns, een stempel op mijn pols. 'Ik ben benieuwd hoelang je het volhoudt.' Ik trek mijn pols los en loop door de poorten die langzaam en stroef opengaan. Ik trek mijn capuchon nog wat verder over mijn hoofd en loop met een vaste tred door. Zodra ik erdoorheen ben gaan ze weer dicht. Ik adem even diep in en uit. Ik hoef alleen maar wat eten te vinden en hier levend uit te komen. Simpel toch?

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Yeaaaahhh, weer een nieuw boek? Ja, weer een nieuw boek! Een vampier boek. Ik heb er super veel zin in om dit boek te schrijven. Ik hoop dart jullie dit boek ook leuk vinden! Tips, tops en vragen zijn altijd welkom! Laat weten wat je er graag in zou willen zien, of juist wat niet. Ik ben heel benieuwd!

Comment

Follow

Vote

Greats from your Anoniemedinosaurus14

xx

Run!Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu