İlk bahar yaklaşırken evde yalnız olduğum bir gece , gökyüzünde sanki tam da üzerimde duran dolunay ve başımın ağrısına iyi gelebilecek sayılı zıkkımlardan biri , kendimi rüzgara kaptırmış gidiyordum. Rüzgar öyle güzel esiyordu ki , ailemin gelmeyeceğini bilsem kendimi esintiye bırakır , uyuya kalmak isterdim.
Sigaramı bitirince o anın , o hafif esintinin tadını çıkarırken üşüdüğümü hissettim ve odama geçtim. Çok sıkılıyordum. Aklıma yapıcak hiçbir şey gelmiyordu. Bende evde mum arayışına çıktım. Koskoca lanet evde sadece 3 tane mum vardı. Bulduğum mumları sırayla odamdaki camın önüne , masama ve neden koyduğuma hâlâ anlam veremediğim sandığın üzerine koymuştum. Bu sandık benzeri şey oldum olası hep dikkatimi çekmiştir. Normalde salonda duran bu sandık ne arada benim odama girdi onu bile bilmiyorken , ilk defa içindeki şeylerin hepsini merak etmiştim. Sıkılıyordum işte , aklıma başka yapıcak bir şey gelmiyordu , bende içindekilerin hepsini masamın üzerine dağıttım. Sandığı açarken içimde hiçbir sıradışı beklenti yoktu.
Sandığı tamamen masamın üzerine dağıtmıştım. Tam da tahmin ettiğim
gibi, hiçbir sıradışı bir şey yok gibi geliyordu. Sadece masamın üzerinde 5-6 tane eski resim ve birkaç tane de yazılı belge duruyordu. Resimlerde büyük bir binanın bahçesinde hasta önlüklü insanlar vardı. Birkaçı tekerlekli sandalyede oturuyordu. Diğer resimlerde de o binanın resimleri vardı , ancak sadece bir resimde insanlar vardı. O resimdeki insanların yüzünde farklı bir ifade vardı , kötü , hafif ürkütücü bir ifade vardı. Hepsi sanki beyinleri yıkanmış gibi , boş boş , sadece resimdeki bahçede bulunan bir ağaca bakıyorlardı.
Yavaş yavaş uykum bastırmaya başlamıştı , kapı açıldı , annemler gelmişti. Çok yorulmuştum. Sandıktan çıkanları tekrar toplamaya başlayıp uyumayı düşünüyordum. Aniden annem geldi odama. Sandıktakileri topladığımı görünce birden rengi attı , "Ne yaptın sen onla?" dedi , bende "Bişey yapmadım , canım sıkıldı bir bakıyım." dedim. Annemin sandığı açık gördüğü andaki tepkisini çok garipsemiştim , içten içe bu sandıkla ilgili bir şeyler bildiğini hissetmeye başlamıştım. Ama benim bildiğim bu sandığın baba tarafımın eskilerinden geldiğiydi.
Annem odadan çıktığında ne kadar verdiği tepkinin nedenini düşünsem de diğer yandan uykum bastırıyor , gözlerim kapanıyordu. Sandığı tekrar topladığıma göre artık uyuyabilirdim. Ama annemin o geceki tepkisini düşünmeden de edemiyordum , içim içimi yiyiyordu. Bu yüzden sandığı yatağımın altına sakladım , belki abartıyordum ama hissediyordum işte , o sandıkta benden saklanan birşeyler vardı. Sandığı sakladıktan sonra yatağıma uzandım. Resimler gözümün önünden gitmiyordu. Henüz belgelere bakmamıştım bile. Karar vermiştim , yarın belgelerle birlikte resimleri inceleyecektim. Belki biraz fazla abartıyordum , ama merak etmiştim , belki de sadece sıkıldığımdan kendime uğraşıcak bir şeyler arıyordum. Kim bilebilirdi ki?
