KÜR

5 Sene Önce

Kimim ben? Insanların üzerinde nasıl bir etkim var? Ya da onların.Ben her sabah o güneşin doğmasıyla biten çocuk,yine o güneşin yüzüme vurmasıyla açtım gözlerimi.Benim  tercihim olan bir şey değildi gözlerimi açmak.Sonsuz uyku istiyordum.Her gece bunun umuduyla uyumayı seviyordum.Artık dayanılmaz bir hal almaya başlıyordu bu acı.Odam yaklaşık 2 haftadır temizlenmiyordu.Kapı bir anda sertçe açıldı.Hiç hareket etmeden yatıyordum.
-Erkencisin mi demeliyim?
Her zamanki gibi annemle de konuşmayı istemiyordum.Ona son 2 yıldır ulaşamıyordum.Uzaktı.Buz gibiydi.Belki de buz ona göre daha insaflıydı.Bir süre sonra bende anneme ulaşmak için çabalamayı bıraktım.Karşıma geçip bana sert bakışlarından atmaya devam etti.
Ben yüzüne bakmayıp hâlâ tavanı izliyordum.Annem bir süre öyle baktıktan sonra söylenmeye başladı.
-Bu odanın hali ne Kutay.Hiç kimseyi sokmuyorsun odaya.Temizlikçiler temizlemek için kaç kere gelmişler.Açmamışsın kapıyı.Ne bu böyle? Kendine gel artık.Çocuk gibi davranmayı kes. Yaşına göre davran. Bunları derken odamı  toplamaya başladı.O sıra da ayağa kalkıp kolunu tuttum.Benim tutuşumla irkildi.Yüzünde şaşkınlık vardı ama bu sefer rol değiştirip ben ona sert ve acımasız bakıyordum.
-Çık dışarı!
-Ne diyorsun sen?
-Sen benim hayatıma müdahaleye edemezsin.Sen kendin herşeyi bitirdin Nazan Hanım.Artık ne ben senin dediklerini dikkate alırım ne de sen bana bunu yap şunu yap diyebilirsin.Sen o gün aramızda ki anne- oğul ilişkisini bitirdin.Sen oğlunu öldürdün anladın mı? Kaç sene geçti sen bu odaya girmeyeli? Ne oldu da geldin? Senin benim yanımda olman gerekken uzaklaştın.Sana ihtiyacım varken gittin Nazan Hanım.Eğer kendine gelecek biri varsa oda sensin.Şimdi çık odamdan.
Bu dediklerimi hiç beklemediği belliydi ki donup kaldı.Ne bekliyordu? Yanıma geldi diye sarılıp öpmemi mi.Hayır yanılıyor.Bir süre öyle baktıktan sonra yavaş adımlarla arkasını dönüp yavaş adımlarla gitti. Ben yüzüne bakmadan odamdaki duşa girdim.Soğuk suyla bedenim buluşunca gözlerim artık kendini tutamadı.Kimdim ben? Böyle biri ne zaman oldum? Ailem,arkadaşlarım ne zaman bana karşı böyle oldu? Kutay Polat mıydım ben? Yada sadece Kutay mı? Kimdim...
Bundan 5  yıl önce  Kutay Polattım.Ama hayatta herkesin değiştiği,hayatının değiştiği bir dönem vardır ya.Işte benimde o dönemim 5 yıl önce başladı.O günden sonra asla eskisi gibi olmadım. Gün geçtikçe her saat,her dakika,her saniye içine battım.5 yıl önce ki halim şimdi ki halimin tam zıttıydı.Ben anneme çok düşkündüm.Aileme çok bağlıydım her şey muazzam gidiyordu.Ta ki o güne kadar.O gün melinaya geceden beri ulaşamadım.Beraberdik.Ben onu evine bıraktım.Biraz sarhoştuk ama kendimizi kaybedecek kadar kötü bir durumda değildik.Evine girdikten sonra kendi evime sürdüm arabayı.Saat epey geç olmuştu.Sessiz olmaya gayret göstererek odama çıktım.Yatağın üstüne gelişi güzel yatıp Melinayı aradım.Çaldı çaldı çaldı... Uyumuştur diye kapattım bende telefonu.Bir süre sonra uykuya dalmışım.
Sabah pardon öğlen demeliyim kalktığımda bir süre ayılmaya çalıştım.Sonra telefonu alıp saate baktım. 2.15 di.Melinayı aradım ama yine açan olmadı.Içim huzursuz olmaya başlamıştı artık.Aklıma kötüyü getirmemeye çalışarak kalkıp duşa girdim.Aklım Melinadaydı ama  uyuyordur diye kendimi avuttum.Duştan belimdeki havluyla çıktım.Üstümü giyinmeden direk telefona baktım.Saat 3 olmuştu.Geri aradım ama yine açılmadı telefon.Bu sefer mesaj attım."Sevgilim saat 3 oldu sen bu saate kadar uyumazdın yada dün çok mu yordum seni 😉" diye şakaya vurarak yazdım.Gönder tuşuna bastıktan sonra üstümü giyinmeye başladım ama gözümde kulağımda aklımda telefondaydı.Üstümü giyinip saçımı kurutmama rağmen hala ne bir mesaj sesi nede zil sesi duydum.Defalarca aramaya başladım.Bir süre sonra o sesi duydum"Aradığınız kişiye şuan da ulaşılamıyor.Sinyal sesinden sonra mesajınızı bırakabilirsiniz...." Odamda bir ileri bir geri giderken annem odaya geldi.
-Günaydın oğlum.Gerçi gün doğalı baya oldu ama sen dün Melinaylaydın sanırım geç geldin.Sabah babanla kahvaltıya bekleyecektik ama senden ses çıkmayınca yedik.Baban biraz söylendi.Kutay lütfen biraz daha dikkat etmeye çalış.Artık babana sus demekten sıkıldım.
Benden cevap gelmeyince annem odamın camını açıp yanıma geldi.
-Iyi misin?
-Anne dün geceden beri Melinaya ulaşamıyorum.Saat kaç oldu o bu saate kadar uyumazdı.Nerde bu kız? Kaç defa aradım, mesaj bıraktım ama geri dönmedi.
-Tamam bir sakin ol.Eminim mantıklı bir açıklaması vardır.Otur şöyle.
Telefonu alıp bir kez daha aradım.Bağırarak:
-Nerdesin Melina nerdesin?
Annem sesimden ürkmüş bir şekilde geriye sendeledi.Sesimi duyan evdeki çalışanlar yanımıza geldi.
-Bir şey yok aşağı inin siz.
Sessizce aşağı indiler. Ben artık dayanamayıp arabamın anahtarını alıp aşağı indim.Annem arkadam seslenerek geldi.
-Kutay nereye oğlum?
-Melinalara gidiyorum anne.Bu ışte bir şey var.Benim sevgilim bu saate kadar beni aramadan duramaz.Beni habersiz bırakmaz.
-Tamam bekle bende geleyim.Lütfen.
Annem hizmetçiler çantasını alıp arkamdan geldi.Arabada yanıma oturup emniyet kemerini taktı.Çok hızlı sürüyordum takması mantıklıydı.15 dakika içinde evlerinin önü polis ve ambulans dolu yere geldim.Hızlıca arabadan inip Melina diye eve koşmaya başladım.Polis Melinanın üvey babasına kelepçe takmış götürüyordu.Beni görünce o iğrenç gülüşünden attı.
-Hayır hayır hayır.Melinaa diye eve girdim.
Keşke girmeseydim.Evin çalışanları merdivende ağlıyordu.Yanlarına gidip:
-Ne oluyor ,Melina nerde diye bağırdım.
Hiç biri cevap vermedi, daha çok ağlamaya başladılar.
Onları ittirip yukarı Melinanın odasına çıktım.Her basamakta ses daha çok artıyordu.Odaya girince sevgilimin bedeni yerde cansız yatıyordu.Öylece kaldım.Adım adım  yanına gittim.O an odada kim vardı ne, konuşuluyordu hiç birini duymuyordum. Yanına gidip yere çöktüm.
-Sevgilim kalk ben geldim.Kalk aşkım lütfen kalk.Kalk kalk kalk.Melina kalk ayağa ben geldim kalk.Yalvarırım kalk.Kalk diye haykırdım. Lütfen rüya olsun bu dedim.Yalvardım kötü bir rüya olsun.
Biri gelip kolumu tuttu.
-Bırak lan kolumu.Kalkacak o.Demi sevgilim.Hem bugün onu yemeğe çıkaracaktım.Boğaz köprüsünde tam istediği gibi olacaktı herşey.Çok heyecanlıydı.Kalk hadi bitanem.Hazırlanman gerek.Hadi aşkım.
Ben bunları derken odadaki sesleri yeni idrak etmeye başlamıştım.Kimseye dokundurtmuyordum sevgilimi.Savcı gelmişti sanırım.Ama ben kimseye izin vermiyordum.Polis ve ambulans hemşirelerini çağırmış olacaklar ki bir süre sonra sesler kesildi.Ben Melinayı kucağıma çekmiş sarılmıştım.Onunla konuşuyordum.
-Akşam 7 gibi seni almaya gelicem.Ama çok bekletme beni olur mu aşkım.Yada beklet. Arabaya yaslanıp seni bekleyim. Sonra sen o kapıdan çık gelip dudaklarını dudaklarıma bastır.Ben sana tatlı tatlı sitem edeyim.
Sonra birden kolumda sinek ısırığı gibi bir acı hissettim.Dakikalar geçtikçe bedenim uyuştu.Gözlerim buğulaştı.Kafamı anneme çevirdim.Yaşlı gözlerle bana bakıyordu.Ama hiç iyi bakmıyordu.Umutsuz.Acıyan gözlerle bakıyordu.Sonra gözlerim karanlıkla buluştu.
Sevgilime üvey babası tecavüz etmişti.Benim Melinama.Başka bir adam dokunmuştu.Ve sonra kendini öldürmüştü.Ben bunları öğrendikten sonra kendimi akıl hastanesinde bulmuştum.Beni cenazesine götürmemişlerdi.Anneme babama yalvarmıştım ama götürmemişlerdi.O gün anneme:
"Seni asla affetmicem" diye fısıldamıştım. Ve o günden sonra ne ben Kutay Polat oldum nede Nazan Hanımla anne-oğul ilişkim oldu.O günden sonra sadece Kutay olarak kaldım.Ve hayatım çoktan değişmeye başlamıştı.